Είμαστε μόνο οι επιστάτες της δημιουργίας του Κυρίου. Δεν μας ανήκει τίποτα

Τώρα που ξέρει το όνομα, τη μορφή, τον χρόνο, τον τόπο και τις πράξεις του Θεού είναι πολύ ευτυχισμένος. Σκέφτεται: «Αρκετά με τούτην την εγκόσμια ζωή, θα πάω στον Θεό!» Εκπληρώνει όλα του τα καθήκοντα έναντι του γιου και της θυγατέρας του και πηγαίνει να ζήσει στο Πουτταπάρτι με τη γυναίκα του. Εκεί μιλάει για την υψηλόβαθμη θέση που κατείχε και δείχνει τα πτυχία που απέκτησε. Τελικά με μεγάλη δυσκολία εξασφαλίζει μία θέση μέσα στο Πρασάντι Νίλαγιαμ. Αρχίζει να κάνει υπηρεσία. Αποκτά μέσα ένα δωμάτιο και λέει σε όλους: «Ζω με τον Θεό και Τον υπηρετώ.» Το λέει γεμάτος κομπασμό. Σκέφτεται για τον ίδιο:

…Βρίσκομαι στο σωστό μέρος. Γιατί να υποφέρουν τόσο πολύ οι άνθρωποι του κόσμου; Εγώ έχω ελευθερωθεί από όλες τις στενοχώριες του κόσμου. Έχω έρθει στον Θεό. Ουάου! Τώρα μπορώ να ζήσω εύκολα.

…Τα βάσανά μου ετούτου του κόσμου έχουν πια λήξει. Έχω το Ντάρσαν του Σουάμι κάθε πρωί και απόγευμα. Ολόκληρη τη μέρα βρίσκομαι στην υπηρεσία του Σουάμι ψάλλοντας Σάι Ραμ, Σάι Ραμ, Σάι Ραμ. Τι γαλήνη!

Για κάποιες μέρες ο νους του είναι πολύ ήρεμος. Τώρα όμως ξανάρχισε. Αρχίζει να λέει πολλά πράγματα. Σκέφτεται:

«Η προηγούμενη ζωή μου ήταν πολύ καλύτερη. Γιατί ήρθα εδώ; Αν ήμουνα με την οικογένειά μου, θα ήμουνα πολύ ευτυχισμένος. Θα έπαιζα με τα εγγόνια μου. Αλλά εδώ με τον Θεό δεν βρίσκω τη γαλήνη. Όλοι συνεχώς μου βρίσκουν λάθη. Ζω εδώ με τον Θεό γεμάτος φόβο την κάθε στιγμή ότι θα μου ζητηθεί να φύγω.»

συνεχίζεται...