Η ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: "ΠΟΙΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΑΜΙ;"

Η Σκέψη της Ημέρας

Η Πρέμα δεν γνωρίζει ντροπή. Δεν μπορεί κανένας και τίποτα να την ελέγξει.  Δεν εξαρτάται από τίποτα, είναι πάντα ελεύθερη.

Από το βιβλίο «Ποιος βρίσκεται στην καρδιά του Σουάμι;»

Στην αρχή ο Σουάμι έδωσε ντάρσαν στο γραφείο. Αυτή είναι η σφραγίδα μου. Η δουλειά μου είναι να γράφω. Για να το δείξει αυτό, ο Σουάμι έδωσε ντάρσαν με αυτόν τον τρόπο και είπε, «Μπορούμε να βλεπόμαστε, να μιλάμε αλλά δεν μπορούμε να αγγίζουμε ο ένας τον άλλο.» Αυτό αναφέρεται στη συζήτηση που έχω με τον Σουάμι στο διαλογισμό στο λεπτοφυές, στο αιτιατό και στο υπέρ αιτιατό σώμα. Αυτές οι συζητήσεις είναι που παίρνουν τη μορφή των βιβλίων που γράφω.

Το «Ντάρσαν Γραφείου» είναι το πρώτο στάδιο.

Είδα τον Σουάμι σε φυσικό επίπεδο πάνω στο γραφείο, όμως, όταν τα χέρια μου προσπάθησαν να αγγίξουν τα πόδια Του, υπήρχε μόνο το γραφείο. Όταν είδα τον Σουάμι, δεν υπήρχε γραφείο. Όταν είδα το γραφείο, δεν υπήρχε ο  Σουάμι. Ένας άγιος λέει, «Το ξύλο κάλυψε τον ελέφαντα.» Κάποιος κοιτά το κομμάτι του ξύλου, επικεντρώνεται στην εξωτερική του μορφή και λέει, «Είναι ένας ελέφαντας». Κάποιος άλλος λέει, «Είναι ξύλο τικ, που το έχουν σκαλίσει σε σχήμα ελέφαντα. Το τικ είναι πάρα πολύ καλό ξύλο». Εκείνος που βλέπει τον ελέφαντα, δεν γνωρίζει για το ξύλο. Αυτός που επικεντρώνεται στο ξύλο δεν γνωρίζει τον ελέφαντα. Αυτός πρόσεξε μόνο το ξύλο από το οποίο σχηματίσθηκε ο ελέφαντας. Για τον πρώτο  ο ελέφαντας κρύβει το ξύλο ενώ για τον άλλο, ο ελέφαντας έχει συγχωνευτεί με το ξύλο. Με τον ίδιο τρόπο, αυτός που κοιτά μόνο το δημιουργημένο σύμπαν, τα μάτια του δεν μπορούν να δουν τον Δημιουργό του κόσμου. Αυτοί που μαγεύονται από τη δημιουργία δεν μπορούν να δουν τον Δημιουργό. Αυτός που βλέπει τον Θεό δεν βλέπει τη Δημιουργία, γιατί όλα είναι μόνο Θεός.

Αυτό είναι το πρώτο στάδιο που μου δίδαξε ο Σουάμι καθώς καθόμουν στο γραφείο μου. Μετά άρχισα να Τον αναζητώ. Τον έβλεπα μέσα σε όλα. Αυτός ο Αβατάρ δεν έχει κατεβεί μόνο με μια μορφή, αυτός ο Ίδιος διαποτίζει ολόκληρη τη Δημιουργία. Γράφω πάνω σε ένα γραφείο. Από εκεί η σοφία διαδίδεται παντού. Μην κοιτάτε τη Δημιουργία του Δημιουργού. Αντί γι αυτή, δείτε τον Σουάμι που κρύβεται μέσα σε κάθε κομμάτι της δημιουργίας. Εάν κοιτάτε τη Δημιουργία, η Μάγια θα σας αιχμαλωτίσει. Κάποιος βλέπει έναν ελέφαντα και σκέφτεται, «Ω! Αυτό το ελεφαντόδοντο είναι πολύ ακριβό, πόσο μεγάλη είναι η προβοσκίδα του! Ο ελέφαντας είναι πολύ δυνατό ζώο». Όμως, το ξύλο τικ, που έδωσε τη μορφή, έχει μεγαλύτερη αξία. Έτσι λοιπόν σκέφτεται ένας άνδρας, «Η γυναίκα μου, ο γιός μου, η οικογένειά μου, τα πλούτη μου, το σπίτι μου». Και λέει επίσης, «Η οικογένειά του, η γυναίκα του, τα παιδιά του, κλπ.» Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος δημιουργεί πολλές διαφορές. Ούτε τα πόδια αλλά ούτε και η προβοσκίδα είναι ξεχωριστά από τον ελέφαντα. Όλα είναι φτιαγμένα από το ίδιο ξύλο. Όταν ανατείλει αυτή η σοφία, ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι όλες οι οικογένειες, όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι συνάνθρωποί του λειτουργούν κάτω από την ίδια Ατμική Αρχή. Εάν γνωρίσει αυτήν την πραγματικότητα, τότε θα καταλάβει. Για να κερδίσει αυτήν τη σοφία, ο άνθρωπος πρέπει να διασχίσει το φυσικό, το λεπτοφυές και το αιτιατό σώμα.

Το δεύτερο στάδιο που δείχνει ο Σουάμι είναι το «Πρασάντι Ντάρσαν».

Ο Σουάμι υπέγραψε το πρώτο μου βιβλίο το 1997. Το 1996 μού είπε, ότι ήμουν η Ράντα. Το έγραψα αυτό σε ένα γράμμα και το έδωσα στον Σουάμι με το ίδιο μου το χέρι. Αλλά κι Εκείνος πήρε το γράμμα με το Ίδιο Του το χέρι. Στεκόταν ακριβώς μπροστά σε μένα και μου έδωσε πανταναμασκάρ. Στην παλάμη μου κρατούσα ένα μικρό πάντουκα για την Κάβερι. Ο Σουάμι το άγγιξε και το ευλόγησε και αυτό ο Ίδιος. Στο άλλο μου χέρι κρατούσα τα πάντουκας του Σουάμι. Και σε αυτά έβαλε το Χέρι Του και τα ευλόγησε. Αυτό συνέβη το 1996 και έχω γράψει εκτενώς γι’ αυτό.

Τώρα καθώς γράφω ξανά, σκέφτομαι, «Αυτό δεν ήταν ευλογία, αλλά υπόσχεση». Ο Σουάμι είπε, «Είσαι η Ράντα Μου. Τα δυο μας χέρια ενώνονται και λειτουργούν για το έργο μας. Τα Δικά Μου πάντουκας και τα δικά σου χέρια θα φέρουν τη Σάτυα Γιούγκα στον κόσμο. Δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσω και σε καμιά περίσταση».

Αυτό είναι που λέει ο Σουάμι εδώ. Είναι τα Πόδια Του και τα χέρια μου, που κρατούν τα Δικά Του Πόδια, αυτά φέρνουν τη Βαϊκούντα στη Βίσβα Μπράχμα Γκάρμπα Κότταμ. Εκείνη την ημέρα ο Σουάμι έδειξε, ότι είμαστε στο Υπέρ Αιτιατό σώμα. Έδειξε, ότι ο γάμος ενώνει τα χέρια μας.

Τώρα το τρίτο ντάρσαν είναι το «Όταν ήρθε ο Μπαγκαβάν…»

Κάποτε στο Βαντακκαμπάττι, όταν κοιμόμουν, ο Σουάμι ήρθε και στάθηκε δίπλα μου. Ένοιωσα το άγγιγμά Του στο μάγουλό μου, καθώς με παρηγορούσε για να σταματήσω να κλαίω. Φίλησα το χέρι Του. Αυτό έδειξε ότι είμαστε ακόμα πιο κοντά. Άγγιξε τον ώμο και το μάγουλό μου και έτσι εκπλήρωσε το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής. Αυτό το σπάρσαν με τη φυσική μορφή συνέβη πριν είκοσι χρόνια. Μετά από αυτό ήταν που Εκείνος μού ζήτησε το 2001, να βγάλω το Μάνγκαλα Σούτρα μου και μου έδωσε το δικό Του Μανγκάλυα. Ακολούθως, με τη φωτογραφία του γάμου, απέδειξε ότι μόνο Εκείνος ήταν που με παντρεύτηκε. Έδειξε το «αίσθημα του αγγίγματός» Του για τα έξι χρόνια του γάμου και μετά χωρίσθηκε από εμένα. Για σαράντα χρόνια αναζητούσα τον Θεό που έδωσε αυτό το «αίσθημα αγγίγματος». Και μόνο τον Φεβρουάριο του 2003, Εκείνος αποκάλυψε την αλήθεια, ότι ήταν μόνο Εκείνος που με παντρεύτηκε, αλλά με διαφορετική μορφή. Αυτόν τον Θεό θέλω, μόνο τη μορφή του Σουάμι. Γι αυτόν τον λόγο έδειξε το «αίσθημα αγγίγματός» Του δυο φορές με φυσική μορφή. Τώρα, αυτό το Αβαταρικό έργο τελειώνει και εγώ λαχταρώ ξανά το ντάρσαν, το σπάρσαν και το σαμπάσαν Του. Τώρα ο Σουάμι λέει ξανά, ότι σύντομα θα με ξανακαλέσει. Όλα αυτά τα έχω γράψει στο βιβλίο, «Το Μυστικό του Αβατάρ» Μέρος 2^ο, στο κεφάλαιο «Τρεις Ημέρες».