Πρέπει να θυσιάσουμε τους καρπούς των πράξεών μας. Μόνον τότε θα φθάσουμε τον Θεό.
ΠΑΡΑΜΑΤΜΑ ΣΑΤΣΑΡΙΤΑ 7
… Έσο ευτυχισμένος άφησε τους
άλλους να είναι ευτυχισμένοι
Αυτός είναι
ο στόχος της ζωής μου. Συνεχώς το έλεγα στο
σπίτι μου. Μεγάλωσε με αυτήν την αρχή τα παιδιά μου. Πάντοτε να είναι
ευτυχισμένα, ό,τι και να συμβεί να είναι ευτυχισμένα. Και τότε κάνουμε και τους
άλλους να είναι ευτυχισμένοι με τα λόγια, τα έργα και τις πράξεις μας. Δεν έχουμε
το δικαίωμα να πληγώνουμε τους άλλους. Αν το πρόσωπό μας είναι χαμογελαστό,
τότε και εκείνοι που βρίσκονται κοντά μας θα είναι με χαμόγελο και θα γελάνε. Αν έχουμε
συννεφιασμένο πρόσωπο, τότε αυτό θα τους επηρεάσει. Αυτό σημαίνει η φράση ο
κόσμος δεν είναι παρά ο δικός μας καθρέφτης. Ο κόσμος πράγματι είναι ο
καθρέφτης μας, που φαίνεται σε όλα τα μέρη. Όσο και να υποφέρουμε, δεν θα
πρέπει να επηρεάσουμε τους άλλους.
…Το Μούκτι είναι το
φυσικό μας δικαίωμα
Γι’
αυτό και έχουμε γεννηθεί. Όμως ο άνθρωπος έχει γίνει σκλάβος του «εγώ» του και
του «δικό μου». Και αυτό συνεχίζεται γέννηση μετά τη γέννηση. Και έτσι υποφέρει
την επαναγέννηση ξανά και ξανά. Η κατάκτηση του χωρίς γέννηση σταδίου είναι Μούκτι.
Για να φθάσουμε στο στάδιο Μούκτι, το πρώτο πράγμα είναι να συνειδητοποιήσουμε
το «ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια». Το μοναδικό καθήκον του ανθρώπου είναι να
φθάσει τον Θεό. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που έχει γεννηθεί. Να φθάσει
τον Θεό είναι Μούκτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου