Η ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ # 24 ΜΗΤΡΙΚΗ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ

Η Σκέψη της Ημέρας

Είναι τα αισθήματά σας που σας δίνουν τη γέννηση, το όνομα και τη μορφή.

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ # 24 "ΜΗΤΡΙΚΗ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ"

Τέλος του Διαλογισμού

Και τώρα ας τα δούμε όλα αυτά. Το παρακάτω το διάβασα στο Σανάτανα Σάρατι τούτου του μηνός. Σ’ αυτό ο Σουάμι λέει:

…όταν η Αλήθεια και η Αγάπη ενώνονται, ο κόσμος χάνει για σένα την ταυτότητά του κάνοντάς σε να βλέπεις παντού τον Μπράχμαν…

Και στη συνέχεια ο Σουάμι έδωσε το παράδειγμα της Γιασόντα.

Κάποτε η Γιασόντα πήγε να βρει τον Κρίσνα. «Πού είναι ο Κρίσνα, πού έχει πάει;» Έψαχνε για τον Κρίσνα, καθώς Τον είχε ταυτίσει με τη φυσική Του Μορφή. Όταν συνειδητοποιήσετε ότι ο Κρίσνα βρίσκεται παντού, τότε δεν θα χρειάζεται να Τον αναζητείτε.

Την ώρα που έψαχνε τον Κρίσνα ήρθε η Ράντα. Η Γιασόντα τη ρώτησε:  «Ω Ράντα, μήπως είδες το παιδί μου; Μήπως  ο Γκοπάλα μου ήρθε στο σπίτι σου;  Τον έψαξα παντού, γύρισα όλους τους δρόμους, πήγα σε όλα τα σπίτια, χωρίς να μπορέσω να Τον βρω! Μήπως εσύ Τον είδες πουθενά;» Η Ράντα έκλεισε τα  μάτια της και έψαλε το Όνομα του Κρίσνα με την καρδιά της πλημμυρισμένη από αγάπη. Και εκείνη ακριβώς την στιγμή εμφανίστηκε μπροστά τους ο Κρίσνα. «Μέχρι στιγμής νόμιζα ότι ο Κρίσνα είναι ο γιος μου και ότι εγώ είμαι η μητέρα Του και ως εκ τούτου κανείς δεν θα μπορούσε να Τον αγαπάει περισσότερο από μένα.  Κόμπαζα  ότι κανείς άλλος σε όλον τον κόσμο δεν μπορούσε να Του δώσει  τόση αγάπη απεριόριστη- όση Του έδωσα εγώ.  Μέχρι τώρα δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η δική σου αγάπη για τον Κρίσνα υπερέχει κατά πολύ από τη δική μου και ότι εμπεριέχει τόσο μεγάλη δύναμη. Υπάρχει τόση δύναμη στην αγάπη σου που, με το που Τον θυμήθηκες, Εκείνος εκδηλώθηκε αυτοστιγμεί μπροστά σου!»

Τι είδους αγάπη ήταν αυτή που έτρεφε η Ράντα για τον Κρίσνα; Ήταν αγνή, αμόλυντη, χωρίς ίχνος εγωισμού. Γι’ αυτό και ο Κρίσνα εκδηλωνόταν μπροστά της συνεχώς. Αν υπάρχει και το παραμικρότερο ίχνος «εγώ» και ρυπαρότητας στην καρδιά, ο Θεός ποτέ δεν θα παρουσιαστεί μπροστά σας, όσες ώρες, μέρες και γιούγκας ακόμα κι αν προσεύχεστε.

Η Γιασόντα κράτησε σφιχτά το χέρι της Ράντα και είπε: «Μέχρι τώρα βρισκόμουν κάτω από την επιρροή του εγώ και της άγνοιας.  Εσύ τα έχεις διώξει και με βοήθησες και μένα να ανοίξω τα μάτια μου. Μπορεί να υπάρχουν πολλοί σε τούτον τον κόσμο που να αγαπούν περισσότερο από μένα τον Κρίσνα. Όμως, και εξαιτίας της άγνοιάς μου, πίστευα πως η αγάπη μου για τον Κρίσνα ήταν η μεγαλύτερη. Αυτό ήταν και το λάθος μου. Σε παρακαλώ δίδαξέ με το μονοπάτι της αγάπης που εσύ ακολουθείς!» Η Ράντα απάντησε: «Μητέρα, δεν πρόκειται για κάτι που κάποιος μπορεί να σου διδάξει ή να σου δώσει. Με το που θα συνειδητοποιήσεις τον αληθινό σου Εαυτό και θα αποκτήσεις πλήρη και απόλυτη εμπιστοσύνη στον Κρίσνα, αυτή η αγάπη αυτόματα θα αναπτυχθεί μέσα σου…                                                                                       

Με την φωτογραφία που έδωσε ο Σουάμι, εξηγεί όλα τα παραπάνω. Η Γιασόντα είχε ένα μικρό εγώ, το ότι σκεφτότανε ότι ο Κρίσνα ήταν ο δικός της γιος. Ένιωθε ότι κανείς δεν μπορούσε και δεν ένιωθε την ίδια αγάπη που ένιωθε εκείνη για Κείνον. Ο Θεός κατεβαίνει σαν Αβατάρ στη Γη, δεν ανήκει στους γονείς, σε κάποια γενιά, σε έθνος ούτε σε συγκεκριμένη θρησκεία. Ανήκει σε όλους.