Κατά την ανεξαρτησία της Ινδίας πολλοί θέλησαν να διαιρέσουν το Έθνος. Αν και ο Γκάντιτζι κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες, δεν κατόρθωσε να τους αλλάξει τα μυαλά. Δεν ήθελαν ένα ενωμένο έθνος. Στο τέλος η χώρα διαιρέθηκε. Η Ινδία για τους Ινδούς και το Πακιστάν για του Μουσουλμάνους. Προ της διχοτόμησης οι Ινδουιστές και οι Μουσουλμάνοι αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον αδέλφι. Στη συνέχεια ο χωρισμός βάσει της θρησκείας. Όπου δεν υπάρχει αγάπη, τότε υπάρχει χωρισμός. Καίτοι παιδιά της Μητέρας Ινδίας, χωρίστηκαν.

Υπάρχει και διαχωρισμός βασισμένος στο χρώμα της επιδερμίδας. Χωρισμός που βασίζεται στο διαφορετικό χρώμα επιδερμίδας! Ω Θεέ μου! Πότε θα δοθεί επιτέλους ένα τέλος σε όλες αυτές τις διαφορές; Οι άσπροι σε μια χώρα και οι μαύροι σε μιαν άλλη.

Στη αρχή βλέπουμε χωρισμό στην οικογένεια. Στη συνέχεια ο διαχωρισμός που βασίζεται στη διαφορετική θρησκεία και στο χρώμα. Όλες οι θλίψεις που γεννιούνται στον άνθρωπο οφείλονται στον χωρισμό και στις διαφορές.

Η κάθε θρησκεία ξεχωρίζει τον Θεό, θέλοντάς τον για κείνη και μόνον. Οι Ινδουιστές λένε ότι ο Ράμα είναι ο Θεός, ο Κρίσνα είναι ο Θεός, ο Σίβα είναι ο Θεός. Οι Χριστιανοί προσεύχονται στον Ιησού. Για ένα Μουσουλμάνο ο Αλλάχ και μόνον είναι ο Θεός. Μεταξύ των θρησκειών υπάρχει ακόμα μεγαλύτερος διαχωρισμός. Στον Ινδουισμό υπάρχουν οι Βαϊσναβίτες, οι Σαϊβίτες και οι Σούννι Μουσουλμάνοι. Ω πόσοι διαχωρισμοί! Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσες διαφορές, όταν όλοι είναι παιδιά του Ίδιου Θεού;

Ο Σουάμι κήρυξε την Πατρότητα του Θεού και την αδελφότητα του ανθρώπου. Μόνον ο Θεός είναι ο Πατέρας όλων. Όλοι η ανθρωπότητα είναι αδέλφια. Αν έτσι μοιραστούμε την αγάπη μας, τότε δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει ο Καρμικός Νόμος. Δεν θα μπορέσει να εισέλθει στη ζωή του ανθρώπου.

Τι φέρνουμε μαζί μας σε τούτον τον κόσμο, όταν γεννιόμαστε; Τι παίρνουμε μαζί μας, όταν πεθαίνουμε; Τίποτα! Γιατί τότε τούτα τα αισθήματα του «εγώ και δικό μου»; Επειδή ταυτιζόμαστε με το όνομα και το σώμα. Πιστεύουμε ότι όλα αυτά όσα συνδέονται με το σώμα είναι «δικά μου»!

Τώρα οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να διαιρούν και τα πέντε στοιχεία. Λένε: «Τούτος ο ποταμός ανήκει σε τούτο το κράτος. Εκείνος στο άλλο. Δεν πρόκειται να δώσουμε νερό στους άλλους. Είναι μόνο για μας!»

συνεχίζεται...