το Πρέμα Βαχίνι Νοεμβρίου είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη

Όταν θα δείξεις εστιασμένη αφοσίωση στο Θεό με καθαρή καρδιά, θα αναδειχθεί η σοφία και θα φανεί το φως της αλήθειας.

Τα πέντε στάδια του Σάντακα (συνέχεια...)

Κάποτε ήταν ένας Μπάκτα – Σιβαΐτης που ήταν βαθειά βυθισμένος στη λατρεία του Κυρίου Σίβα. Κάποια μέρα ο νους του κατελήφθη από μια σοβαρή αμφιβολία. «Λατρεύω τον Θεό με τόσο μεγάλη πίστη. Είναι, όμως, αυτό η αληθινή Μπάκτι; Θα σκέφτομαι τον Θεό ακόμα κι αν χάσω το νου μου ή μήπως θα συμπεριφέρομαι σαν ένας απλός τρελός;» Σαν πείραμα πήρε ένα μείγμα βοτάνων που έφερνε τρέλα. Ζήτησε από κάποιους πιστούς να του δώσουν αντίδοτο αφού πρώτα καταγράψουν ό,τι θα έλεγε. Ακόμα και τρελός εκείνος έψαλλε το Όνομα του Θεού συνεχώς. Μετά από κάποιες μέρες και αφού πήρε το αντίδοτο, επανήλθε στα συγκαλά του. Οι λέξεις τις οποίες είπε πάνω στην προσωρινή του τρέλα έγιναν οι περίφημοι στίχοι που υμνούν τον Θεό γνωστοί ως Ουνματαναγιάναμ – στίχοι αποδιδόμενοι σε ευφορία. Και μάλιστα εκείνος έγινε γνωστός σαν Ουνματαναγιάναρ – εκείνος που βρίσκεται σε ευφορία. Αυτό αποτελεί παράδειγμα αληθινής αφοσίωσης. Αν και προσωρινά έχασε τα λογικά του, η τρέλα που βίωσε ήταν για τον Θεό και μόνον. Υπάρχει κάποιος λόγος που γράφω όλα αυτά εδώ. Σήμερα από την ώρα που σηκώθηκα, στις 3.30 τα ξημερώματα, έχω καταλειφθεί από μια σφοδρή λαχτάρα για τον Μπαγκαβάν και Τον καλώ με πολλά Ονόματα. Ο Σουάμι ήρθε στο διαλογισμό μου και με ρώτησε: «Τι μουρμουρίζεις;» Απάντησα: «Δεν ξέρω, Σουάμι. Σαν τρελή Σε καλώ με πολλά Ονόματα. Σ’ αρέσει αυτό, Σουάμι; Υπάρχει κάποια σημασία σε τούτα τα τρελά λόγια;»
Ο Σουάμι απάντησε: «Μήπως η μητέρα ψάχνει να βρει κάποιο νόημα στις χωρίς νόημα φλυαρίες του παιδιού της; Και μόνον τούτη η ακατάσχετη φλυαρία τής δίνει υπέροχη ευδαιμονία».
Θα σοκαριστείτε αν μάθετε πώς τα «έψαλα» σαν τρελή σε Κείνον. Σε κατάσταση έκστασης συνήθιζα να αποκαλώ τον Σουάμι με χαϊδευτικά ονόματα, όπως Ράτζαππά, Κάναππά, Σάιππά, Παππουνάκα και τόσα άλλα. Ήταν η δική μου προσφορά λατρείας, τα δικά μου Άρτσανας. Πρέπει να επικαλούμαστε αδιάλειπτα τον Κύριο και να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν, να υποφέρουμε γι’ Αυτόν. Η ιστορία του Ουνμάρτα Ναγιανάρ αποτελεί ένα ιδανικό παράδειγμα του πώς μπορεί κάποιος να γίνει τρελός από αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό. Πρέπει να γίνουμε τρελοί για Κείνον, να φθάσουμε ακόμη και σε υστερία. Πρέπει να διψάσουμε για τον Θεό, όπως διψάμε και για το νερό. Όπως ακριβώς το ψάρι σπαράζει έξω από το νερό, έτσι πρέπει και μεις να σπαράζουμε από λαχτάρα για Κείνον. Ο Θεός μόνον τέτοιους ανθρώπους στηρίζει, όσους βρίσκονται στο Στάδιο του Μπάρτα.(συνεχίζεται...)