το Πρέμα Βαχίνι Νοεμβρίου είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη

Αυτός ο κόσμος είναι μια έκφραση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας. Είναι ένας καθρέπτης.

Τα πέντε στάδια του Σάντακα (συνέχεια...)

Το επόμενο στάδιο είναι του Μπόκτα, που σημαίνει εκείνον που βιώνει, που απολαμβάνει. Ο πιστός λέει: «Κύριε, Εσύ είσαι Εκείνος που απολαμβάνει τους καρπούς της πράξης. Παραδίνω τα πάντα σε Σένα.» Ο Μπάκτα παραδίνει το σώμα του, τη ζωή του, όλα του τα υπάρχοντα, την τιμή και το σεβασμό στα Πόδια του Θεού και Του ζητάει να απολαύσει τους καρπούς. Γι’ αυτό και η Ράντα με τις Γκόπις δεν νοιάζονταν για τη Μόκσα. Λόγω της μεγάλης τους και αγάπης και αφοσίωσης οι αληθινοί πιστοί παραδίδουν ακόμα και τη Μόκσα που έχουν κερδίσει λέγοντας: «Σου παραδίδω και αυτόν τον καρπό». Μην έχετε καμιάν επιθυμία για το αποτέλεσμα. Όταν ο Ίδιος ο Κύριος είναι Εκείνος που σας συντηρεί, τότε αφήστε Τον να είναι Εκείνος που θα εισπράξει το αποτέλεσμα.(συνεχίζεται...)

το Πρέμα Βαχίνι Νοεμβρίου είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη

Όταν θα δείξεις εστιασμένη αφοσίωση στο Θεό με καθαρή καρδιά, θα αναδειχθεί η σοφία και θα φανεί το φως της αλήθειας.

Τα πέντε στάδια του Σάντακα (συνέχεια...)

Κάποτε ήταν ένας Μπάκτα – Σιβαΐτης που ήταν βαθειά βυθισμένος στη λατρεία του Κυρίου Σίβα. Κάποια μέρα ο νους του κατελήφθη από μια σοβαρή αμφιβολία. «Λατρεύω τον Θεό με τόσο μεγάλη πίστη. Είναι, όμως, αυτό η αληθινή Μπάκτι; Θα σκέφτομαι τον Θεό ακόμα κι αν χάσω το νου μου ή μήπως θα συμπεριφέρομαι σαν ένας απλός τρελός;» Σαν πείραμα πήρε ένα μείγμα βοτάνων που έφερνε τρέλα. Ζήτησε από κάποιους πιστούς να του δώσουν αντίδοτο αφού πρώτα καταγράψουν ό,τι θα έλεγε. Ακόμα και τρελός εκείνος έψαλλε το Όνομα του Θεού συνεχώς. Μετά από κάποιες μέρες και αφού πήρε το αντίδοτο, επανήλθε στα συγκαλά του. Οι λέξεις τις οποίες είπε πάνω στην προσωρινή του τρέλα έγιναν οι περίφημοι στίχοι που υμνούν τον Θεό γνωστοί ως Ουνματαναγιάναμ – στίχοι αποδιδόμενοι σε ευφορία. Και μάλιστα εκείνος έγινε γνωστός σαν Ουνματαναγιάναρ – εκείνος που βρίσκεται σε ευφορία. Αυτό αποτελεί παράδειγμα αληθινής αφοσίωσης. Αν και προσωρινά έχασε τα λογικά του, η τρέλα που βίωσε ήταν για τον Θεό και μόνον. Υπάρχει κάποιος λόγος που γράφω όλα αυτά εδώ. Σήμερα από την ώρα που σηκώθηκα, στις 3.30 τα ξημερώματα, έχω καταλειφθεί από μια σφοδρή λαχτάρα για τον Μπαγκαβάν και Τον καλώ με πολλά Ονόματα. Ο Σουάμι ήρθε στο διαλογισμό μου και με ρώτησε: «Τι μουρμουρίζεις;» Απάντησα: «Δεν ξέρω, Σουάμι. Σαν τρελή Σε καλώ με πολλά Ονόματα. Σ’ αρέσει αυτό, Σουάμι; Υπάρχει κάποια σημασία σε τούτα τα τρελά λόγια;»
Ο Σουάμι απάντησε: «Μήπως η μητέρα ψάχνει να βρει κάποιο νόημα στις χωρίς νόημα φλυαρίες του παιδιού της; Και μόνον τούτη η ακατάσχετη φλυαρία τής δίνει υπέροχη ευδαιμονία».
Θα σοκαριστείτε αν μάθετε πώς τα «έψαλα» σαν τρελή σε Κείνον. Σε κατάσταση έκστασης συνήθιζα να αποκαλώ τον Σουάμι με χαϊδευτικά ονόματα, όπως Ράτζαππά, Κάναππά, Σάιππά, Παππουνάκα και τόσα άλλα. Ήταν η δική μου προσφορά λατρείας, τα δικά μου Άρτσανας. Πρέπει να επικαλούμαστε αδιάλειπτα τον Κύριο και να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν, να υποφέρουμε γι’ Αυτόν. Η ιστορία του Ουνμάρτα Ναγιανάρ αποτελεί ένα ιδανικό παράδειγμα του πώς μπορεί κάποιος να γίνει τρελός από αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό. Πρέπει να γίνουμε τρελοί για Κείνον, να φθάσουμε ακόμη και σε υστερία. Πρέπει να διψάσουμε για τον Θεό, όπως διψάμε και για το νερό. Όπως ακριβώς το ψάρι σπαράζει έξω από το νερό, έτσι πρέπει και μεις να σπαράζουμε από λαχτάρα για Κείνον. Ο Θεός μόνον τέτοιους ανθρώπους στηρίζει, όσους βρίσκονται στο Στάδιο του Μπάρτα.(συνεχίζεται...)

το Πρέμα Βαχίνι Νοεμβρίου είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη

Δεν μπορούμε να φθάσουμε την Απόλυτη Αλήθεια έως ότου όλες οι αμφιβολίες να απομακρυνθούν από το μυαλό.

Τα πέντε στάδια του Σάντακα (συνέχεια...)

Στη συνέχεια έρχεται το Μπάρτα. Σημαίνει ο συντηρητής. Τώρα η Τζίβα εκτελεί σωστά όλα της τα καθήκοντα και διάγει «βίον καλόν». Προσπαθεί να αποβάλει τις κακές ιδιότητες και τις ατέλειές της από το νου μέσα από καλές συντροφιές και κάνοντας καλές πράξεις. Κατά καιρούς και παρά τις ειλικρινείς της προσπάθειες αντιμετωπίζει εμπόδια στο δρόμο της και μπορεί να αποκαρδιωθεί. Προσεύχεται στον Θεό: «Ω Κύριε, έλα να με σώσεις! Δεν μπορώ να κάνω τίποτα χωρίς τη δική Σου αρωγή. Προσεύχομαι, παρακαλώντας Σε να με ευλογήσεις. Μόνον αν οι προσπάθειές μου ευλογηθούν με την Χάρη Σου, θα μπορέσω να γευτώ την επιτυχία.» Και έτσι κατανοεί τη σημασία της προσευχής. Για παράδειγμα. Οι γιατροί μπορεί να προσπαθούν με διάφορα σχήματα θεραπειών –κλασικής Ιατρικής, Ομοιοπαθητικής, με άλλες εναλλακτικές μορφές θεραπείας - να γιατρέψουν τον ασθενή τους. Όταν, όμως, η αρρώστια δεν υποχωρεί, τότε στρέφονται στον Θεό και προσεύχονται. Το ίδιο και με την Τζίβα, μόνον όταν περνάει από τη διαδικασία εξέλιξης και αναμόρφωσης καταλαβαίνει την αναγκαιότητα της προσευχής.
Σε τούτο το σημείο η Τζίβα επικαλείται τον Κύριο και ο Κύριος έρχεται να τη σώσει. Ο Μπαγκαβάν πάντα βρίσκεται στο πλάι μας, πολύ κοντά, πιο κοντά και από τον ίδιο τον αέρα. Περιμένει με υπομονή το κάλεσμά μας και όταν αυτό γίνει, τότε έρχεται τρέχοντας. Ο Κύριος είναι ο Μπακτασαχάγια, Εκείνος που υποστηρίζει τον πιστό. Ο Κύριος γίνεται έτσι ο Συντηρητής. Μας βοηθάει στην πνευματική μας ανέλιξη με το να αναλαμβάνει όλα μας τα βάρη και φορτία και να διώχνει όλους τους ρύπους από το νου μας. Σε τούτο το στάδιο η Τζίβα παραδίδει την κάθε της πράξη στον Θεό. Και τότε ο Ίδιος ο Μπαγκαβάν στέκεται στο πλάι της Τζίβα και την βοηθάει ανά πάσα στιγμή για να εκπληρώσει τα καθήκοντά της. Παράδειγμα αποτελεί η Σακκουμπάι που έφθασε σε αυτό το στάδιο. Ο Κύριος σκούπισε το σπίτι, σφουγγάρισε το πάτωμα, έπλυνε τα πιάτα, έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Ο Ίδιος πήρε τη μορφή της και εκτέλεσε όλα της τα οικιακά καθήκοντα, ώστε να μπορέσει εκείνη να πάει στο προσκυνηματικό της ταξίδι στον αγαπημένο της Κύριο Παντουράνγκα, στο Πανταριπούρ. Και έτσι τόσο ο σύζυγός της όσο και η πεθερά της μη γνωρίζοντας ότι είχε φύγει, δεν την τιμώρησαν για την ανυπακοή της να αφήσει το σπίτι παρά τη ρητή τους απαγόρευση. Ο Κύριος πήγε στο σπίτι του Καρακούμπα με τη μορφή του αδελφού του για να τον βοηθήσει να κάνει κανάτια και να τα πουλήσει. Μαγείρεψε και έκανε όλο το νοικοκυριό. Ο Μπαγκαβάν ήρθε και σαν υπηρέτης με το όνομα Καντίγια Κρίσναν υπηρετώντας τον Έκνατ επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Έφερνε νερό, του μαγείρευε και φρόντιζε για όλες του τις ανάγκες. Με όλα αυτά αντιλαμβανόμαστε πώς τα πάντα είναι εφικτά όταν ο Θεός βοηθάει τον πιστό του. Τώρα ο Ίδιος ο Κύριος έχει πάρει τη Μορφή ενός Αβατάρ σα Σάτυα Σάι Μπάμπα και βοηθάει τους πιστούς Του με πολλούς τρόπους. Οτιδήποτε αναφέρεται στην Γκίτα είναι Αλήθεια. Η Γκίτα δεν αποτελεί ένα απλό βιβλίο προς ανάγνωση και μόνον. Έχει έρθει για να διαφωτίσει, να διευκρινίσει ότι πρέπει να θέσουμε σε εφαρμογή όσα έχουμε μάθει για να μπορέσουμε έτσι να συνειδητοποιήσουμε πλήρως το όφελος.
Πώς μπορούμε να κάνουμε τον Κύριο να έρθει και να μας βοηθήσει με τούτον τον τρόπο; Αυτό θα γίνει μόνον με συνεχή Μπάκτι. Πρέπει να λαχταράμε για τον Θεό, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τίποτα άλλο από Εκείνον. (συνεχίζεται...)

το Πρέμα Βαχίνι Νοεμβρίου είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη

Μόνο όταν η μορφή και το συναίσθημα είναι σε αρμονία μπορούμε να πούμε ότι βιώνουμε την Αλήθεια

Τα πέντε στάδια του Σάντακα

Μια Τζίβα περνάει μέσα από πέντε στάδια κατά το ταξίδι της σα Σάντακα. Στην αρχή ο Μπαγκαβάν παρακολουθεί όλες τις πράξεις της Τζίβα και είναι ο Σάκσι – απλώς Παρατηρητής - στο οτιδήποτε συμβαίνει στο σώμα μα και στο νου της. Σ’ αυτό το σημείο η Τζίβα πιστεύει ότι εκείνη είναι ο πράττων , εκείνη που ενεργεί και εκτελεί την κάθε πράξη.
Ζει σύμφωνα με τις επιταγές του νου της. Κάποια μέρα, όμως, αρχίζει να αναρωτιέται για το πραγματικό νόημα της ζωής. Ποιος είναι ο αληθινός σκοπός της ζωής; Γιατί να είναι έτσι; Υπάρχει κάποιο νόημα σ’ αυτό; Καθώς η Τζίβα αρχίζει να σκέφτεται έτσι, το Παραμάτμα, το οποίο παρέμενε Παρατηρητής, έρχεται να βοηθήσει την αφυπνισμένη πια Τζίβα. Την ενθαρρύνει, όταν η Τζίβα προσπαθεί να κάνει καλές πράξεις, και την προτρέπει σαν εσωτερική φωνή της συνείδησης λέγοντας: «Κάνεις καλή δουλειά, συνέχισε». Το στάδιο αυτό είναι γνωστό σαν Ανουμάντα, το στάδιο στο οποίο ο Θεός δίνει τη συναίνεση και την επιδοκιμασία Του στις πράξεις μας. Έτσι ο Μπαγκαβάν, που αρχικά ήταν απλά ένας Θεατής, δίνει τη συναίνεσή Του ή την άδειά Του. (συνεχίζεται...)

Θα πρέπει να ακολουθήσετε τις υποδειγματικές ζωές των σοφών και μεγάλων ψυχών και να εξαρτάστε μόνον από την Αλήθεια που αποτελεί τον ίδιο μας τον Εαυτό.

Οι εμπειρίες μας είναι μια αντανάκλαση των συναισθημάτων μας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το όφελος έρχεται μέσα από τη δύναμη της δικής μας πίστης και αφοσίωσης και όχι λόγω οποιουδήποτε προσώπου ή πράγματος που βρίσκεται έξω από μας.

Η δύναμη της θυσίας αποκαλύπτει την αλήθεια.

Η αφοσίωση που έχουμε για τον Θεό θα μετατρέψει τα ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά μας σε αρετές.

Η αγάπη μόνον είναι η φύση μου. Βρίσκομαι σε ένα στάδιο στο οποίο η μόνη επίγνωση που έχω είναι της Αγάπης. Γι’ αυτόν το λόγο τα πέταλα στης Σαχασράρα στο Μούκτι Στούπι φαίνονται ανοιχτά. Το αστέρι στην κορυφή του ανιπροσωπεύει το φως του Άτμα. Αυτό το αστέρι αντηχεί με δονήσεις που διαπερνούν ολόκληρο τον κόσμο και μεταμορφώνουν τα πάντα.

Μην περιορίζετε τη Σάτυα στις Βέδες και Ουπανισάδες μόνο. Η αλήθεια διαποτίζει τα πάντα. Ανήκει σε όλους

Μέσα από την σάντανα, κάποιος προχωρά ακόμη περισσότερο και έχει το όραμα του τα πάντα διαπερνόντα Συμπαντικού «Ι». Είναι η πραγμάτωση του Θεού.

Το «εγώ» είναι το σύμβολο του εγωισμού. Μέσω της ατομικής προσπάθειας το άτομο φτάνει στο εσωτερικό «εγώ». Αυτή είναι η αυτοπραγμάτωση.

Όταν το φως της Καθαρής Συνείδησης αποκαλύπτεται, το σώμα λάμπει με μια θεϊκή ακτινοβολία.

Όλοι μπορούν να γνωρίσουν το Θεό και να γίνουν Θεός μέσα από σάντανα.

Με το σπαθί της απάθειας και μέσα από τη δύναμη του πνεύματος, κατάστρεψε τον εχθρό που ονομάζεται πόθος.

Ατραποί προς τη Θειότητα…. (Συν.)

Ντάσυαμ – Το να υπηρετείς τον Κύριο όπως Τον υπηρέτησε ο Μέγας Χάνουμαν. Πολλοί ήταν στη υπηρεσία του Κυρίου Ράμα μα κανείς τους δεν μπόρεσε να υπηρετήσει τον Ράμα όπως ο Χάνουμαν. Μας έδειξε έναν υποδειγματικό τρόπο του πώς να υπηρετούμε τον Κύριο.

Κάθε χρόνο οι άνθρωποι πηγαίνουν στο Πουτταπάρτι για σέβα. Πρέπει όμως να κάνουμε το σέβα σύμφωνα με τις Αρχές του Σουάμι. 

Όλα είναι μέσα μας

Ατραποί προς τη Θειότητα…. (Συν.)

Βατσάλυα – Είναι να φαντάζεται τον Κύριο σαν παιδί του. Η Ντεβάκι και ο Νάνταγκοπάλ πίστευαν ότι ο Κρίσνα ήταν δικό τους παιδί. Και ο Ντασαράτα επίσης θεωρούσε τον Ράμα δικό του γιο. Όλοι ένιωθαν μεγάλη στοργή και αγάπη. Όταν ο Σοφός Βισβαμίτρα θέλησε να πάρει μαζί του τον Ράμα και τον Λάκσμανα για να προστατέψουν τη Γιάγκνια του από τους ασούρας, ο Ντασαράτα καταλήφθηκε από φόβο με το ενδεχόμενο να χάσουν τις ζωές τους. Ο βασιλιάς ικέτεψε το Σοφό λέγοντάς του ότι ο Ράμα ήταν ένα μικρό παιδί. Δεν ήξερε τις δαιμονικούς τρόπους των ασούρας. Στη θέση τους θα πήγαινε ο ίδιος. Αυτό είναι η μπάκτι Βατσάλγυα, όταν ο πιστός νομίζει ότι ο Μέγας Κύριος είναι ένα μικρό παιδί.

Ο Κουλασέκαρ Τεβάρ φαντάστηκε τον Ράμα γιο του και τραγούδησε τραγούδια σαν να’ ταν ο πατέρας Του. Ο Περιαζάβαρ, επίσης, τραγούδησε τραγούδια καθώς φαντάστηκε τον Κρίσνα σαν παιδί δικό του. Η μητρική αγάπη είναι η μεγαλύτερη όλων. Γι’ αυτό και ο Σουάμι λέει ότι η Αγάπη Μου είναι μεγαλύτερη από εκείνη χιλιάδων μητέρων. Μπορεί κάποιος να πιάσει γερά τον Κύριο με Αγάπη, που αποκαλείται Βατσάλγυα. Ούτε καν χίλιες μανάδες σε όλον τον κόσμο ή και η αγάπη ολόκληρου του κόσμου είναι ίση με την Αγάπη του Σάι.

Είμαστε υπεύθυνοι και για τα δύο, τόσο για τον πόνο όσο και για την σωτηρία μας.

Ατραποί προς τη Θειότητα…. (Συν.)

Βάντανα – Πάντα να πέφτει στα Πόδια του Κυρίου. Πάντα να λατρεύει τον Κύριο. Να Του δείχνει ευγνωμοσύνη. Το Έλεος του Κυρίου έναντί μας είναι άπειρο. Μόλις προσπέσουμε στα Πόδια Του, Εκείνος θα μας λούσει με την Χάρη Του. Η σχέση μεταξύ της Μητέρας και του παιδιού αποτελεί παράδειγμα Ύψιστης μορφής Αγάπης. Η μητέρα ταΐζει το παιδί της θυσιάζοντας το αίμα και την ενέργεια που της δίνουν ζωή. Τα μετατρέπει σε γάλα. Η Αγάπη για τον Πατέρα είναι εξίσου πολύ σπουδαία. Τα πάντα στη Δημιουργία είναι η Χάρη Του και έχει ευλογήσει την κάθε ψυχή με όλα τα απαραίτητα προς επιβίωση στη Γη

Ο πόθος επισκιάζει τη σοφία. Γεννημένος από το πάθος, μπαίνει στις αισθήσεις, δείχνει όλα τα είδη των επιθυμιών, τυλίγει την αληθινή γνώση σαν μια αχόρταγη φωτιά και τελικά οδηγεί στην καταστροφή.

Ατραποί προς τη Θειότητα…. (Συν.)

Πάντα Σέβαναμ – Το να υπηρετείς τα Λώτινα Πόδια του Κυρίου. Πρέπει να βυθίζεται στην σκέψη των Λώτινων Ποδιών πάντα. Η Θεά Μάχαλάκσμι είναι το καλύτερο γι’ αυτό παράδειγμα. Η Θεά με όλα τα πλούτη το μόνο που επιθυμούσε είναι να υπηρετήσει τον Κύριο. Δεν ήθελε τίποτα άλλο. Τα χέρια Της βρίσκονται πάντα στα Λώτινά Του Πόδια. Πρέπει κάποιος να κρατιέται συνεχώς από τα Λώτινά Του Πόδια. Ο Μπάρατα κρατούσε τόσο στο κεφάλι του όσο και στην καρδιά του τα Λώτινα Πόδια του Κυρίου. Έτσι η Καουσάλγια τον επευφήμησε λέγοντας: «Χιλιάδες Ράμας δεν μπορούν να συγκριθούν μαζί σου!» Απαρνήθηκε το βασίλειο και έζησε σα σανυάσι σε ένα μικρό χωριό, το Ναντίγκραμ. Ντύθηκε και έζησε όπως ο Ράμα. Σύντομα με τη δύναμη της άσκησης έγινε σαν τον Ράμα. Επειδή ο Μπάρατα κρατήθηκε από τα Πόδια του Ράμα, έγινε σαν τον Ράμα.

Το ίδιο και με τη Ράντα που η καρδιά της είναι το σπίτι των Ποδιών του Κρίσνα. Κάποτε, όταν η Ρούκμινι έδωσε στη Ράντα και ήπιε καυτό γάλα, στα Πόδια του Κρίσνα εμφανίστηκαν φουσκάλες. Το καυτό γάλα που ήπιε η Ράντα, προκάλεσε τις φουσκάλες στα Πόδια Του. Όταν κάποιος κρατιέται από τα Πόδια του Κυρίου με μεγάλη πίστη και αφοσίωση, ο Κύριος ανταποκρίνεται αμέσως. Η ανταπόκριση αυτή γίνεται εξωτερικά ώστε να τη δούμε.

Για παράδειγμα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μαθημάτων στο Μπριντάβαν, κάναμε σάτσανγκ στο μέρος που έμενα. Όποιο το θέμα που ανέλυα, πάνω στο ίδιο ο Σουάμι συνήθιζε να μιλάει στα θερινά τούτα μαθήματα. Όλοι μέναμε κατάπληκτοι. Όταν ρώτησα τον Σουάμι γι’ αυτό Εκείνος είπε: «Εσύ και Εγώ είμαστε Ένα. Οι σκέψεις Μου αντανακλώνται πάντα σε σένα.» Το καυτό γάλα, που η Ράντα ήπιε, προκάλεσαν εξανθήματα στα Πόδια του Κρίσνα. Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Επειδή οι σκέψεις του Σουάμι αντανακλώνται σε μένα, λέμε το ίδιο και οι δυο μας. Αυτό είναι το μεγαλείο της Πάντα Σάβανα.

Ένας τσιγκούνης μετράει κάθε δεκάρα πριν ξοδέψει. Το ίδιο να κάνετε και σεις, να σκέφτεστε τον Θεό χωρίς να χάνετε χρόνο. Αρνηθείτε να ξοδέψετε το χρόνο σας για οποιοδήποτε άλλο θέμα. Και τότε η τσιγκουνιά μπορεί να μετατραπεί σε Γιόγκα.

Ατραποί προς τη Θειότητα…. (Συν.)

Σμάραναμ – Είναι το να ψάλλεις τα Ονόματα του Κυρίου. Οι αδιάλλειπτοι ψαλμοί είναι μια πολύ καλή σάντανα. Είναι η καλύτερη σάντανα για την σύγχρονη εποχή, την Κάλι Γιούγκα. Δεν μπορούμε να κάνουμς τάπας ή γιόγκας. Είναι μια εποχή με γρήγορους ρυθμούς και που η ευχαρίστηση, η κάθε απόλαυση είναι στιγμιαία. Δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε και υπομονή για την αργή και σταθερή ωρίμανση του πνεύματος. Έτσι το άριστο είναι το Νάμα Τζάπα. Ο Βαλμίκι έγινε Μάχαρίσι από το να ψάλλει συνεχώς το Όνομα του Κυρίου. Ήταν ένας ληστής. Ο Σοφός Νάραντα διόρθωσε το μυαλό του και του είπε να ψάλλει το Όνομα του Ράμα. Όμως ο Βαλμίκι δεν μπορούσε να το ψάλλει αφού είχε συσσωρεύσει τόσες πολλές αμαρτίες. Γι΄αυτό και έψαλλε «ΜαΡα» που, όμως, με τη συνεχή επανάληψη γινότανε Ράμα. Συνεχώς το έψαλλε επί χρόνια. εκατοντάδες χρόνια το έψαλλε μέχρι που και δημιουργήθηκε μια μυρμηγκοφωλιά γύρω από το σώμα του. Γι’ αυτό και τον αποκάλεσαν Βαλμίκι, που σημαίνει μυρμηγκοφωλιά. Στη συνέχεια έγραψε το Έπος Ραμαγιάνα. Το Ράμα Σμάρανα μεταμόρφωσε ένα ληστή σε Άγιο.

Τα αισθήματα παίρνουν μορφή.

Ατραποί προς τη Θειότητα…. (Συν.)

Κίρτανα- Είναι το να τραγουδάς τη δόξα του Κυρίου. Όταν κάποις ακούει ή τραγουδάει Ναμασανκίρτανα με αληθινή μπάβα. Ο Σοφός Νάραντα τραγουδάει τη δόξα του Κυρίου συνεχώς. Αυτό είναι το Ναγκαρσανκίρτανα που ο Μπαγκαβάν το υποστήριξε τόσο. Την εποχή της Άνταλ, τα Κίρτανα τραγουδιόντουσαν τις πρώτες πρωινές ώρες για να ξυπνήσουν τους ανθρώπους και τους καλούσαν να πέσουν στα Πόδια του Κυρίου. Αυτά τα τραγούδια ήταν γραμμένα έτσι ώστε να ξυπνούν τον Κύριο από τον βαθύ Του ύπνο. Μα ο Θεός κοιμάται; Εμείς είμαστε που κοιμόμαστε. Εμείς είναι που πρέπει να ξυπνήσουμε τους εαυτούς μας. Πολλοί έχουν φθάσει τα Λώτινα Πόδια Του τραγουδώντας τη Δόξα Του συνεχώς. Ο Άγιος Τυαγκαράτζα και η Μίρα Μπάι έλυωναν από αγάπη για τον Κύριο και έχαναν τους εαυτούς τους καθώς τραγουδούσαν λατρευτικά τραγούδια. 

Σαν μια ορμητική πλημμύρα, η αγάπη για το Θεό πρέπει να ξεχυθεί από τα βάθη της καρδιάς. Δεν μπορούμε να τη μάθουμε ούτε να την γνωρίσουμε από την ανάγνωση βιβλίων.

Ατραποί προς  την Θειότητα

Στο Πανεπιστήμιο της Πρέμα δεν υπάρχουν ούτε δάσκαλοι ούτε καθηγητές. Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Πώς μπορεί να υπάρξει ένα Πανεπιστήμιο χωρίς καθηγητές ή δασκάλους; Να που έχει γίνει στ’ αλήθεια.
Ο κάθε σπουδαστής έχει το δικό του εσωτερικό Γκουρού. Είναι η πνευματική καρδιά του σπουδαστή.
Μέσα από σάντανα και εσωτερική εκπαίδευση, μπορεί κάποιος να έχει τον δικό του Γκουρού. Ο Κύριος, που είναι ο Ένοικος στις καρδιές μας, θα μας δείξει τον τρόπο. Είναι αρκετό αν μάθουμε πώς να Τον κάνουμε να μας δείξει το δρόμο. Και από κει και πέρα θα κάνει τα πάντα. Το έργο του Πανεπιστημίου του Άσραμ είναι να αποκαλύψει την ύπαρξη του άγνωστου ως τώρα Γκουρού, που κατοικεί μέσα στον καθένα από μας. Αν ο κάθε σπουδαστής διάλεγε το μονοπάτι που του ταιριάζει και είναι σύμφωνο με τη φύση του, και αν διαλογίζεται πάνω σ’ αυτό, ο Κύριος σίγουρα θα του δείξει το δρόμο. Το μονοπάτι έχει τα ακόλουθα είδη:
Σράβανα – Το να ακούς τις ιστορίες του Κυρίου και έτσι ξεχνάς ολότελα τον εαυτό σου. Στα παλιά χρόνια οι άνθρωποι συνήθιζαν να συγκεντρώνονται στους δρόμους και να ακούνε και να διηγούνται ιστορίες από τα Έπη. Συνήθιζαν να ακούν με πολλή προσοχή τους ομιλητές που μιλούσαν πάνω σε Θεϊκά Κλασικά Έργα. Το μπροστινό μέρος του κάθε σπιτιού αντηλαλούσε από ιστορίες και σάτσανγκ. Δεν υπήρχαν άλλες διασκεδάσεις, όπως ο κινηματογράφος, η τηλεόραση ή το θέατρο και έτσι οι άνθρωποι συνήθιζαν να μαζεύονται για τέτοιες πνευματικές τέρψεις. Ακούγοντας τις ιστορίες του Κυρίου, οι σκέψεις Του εμψυχώνουν το νου. Ο Πράλαντα αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα αφού ευεργετήθηκε τόσο με το να ακούει τέτοιες ιστορίες από τον ίδιο το Σοφό Νάραντα ενόσω ακόμα βρισκόταν στη μήτρα της μητέρας του. Ο Μπαγκαβάν πήρε τη μορφή του Ναρασίμα Αβατάρ για χάρη του, μόλις εκείνος τον επικαλέστηκε.

Μια μικρή επιθυμία μιας ψυχής που έχει ενωθεί συνειδητά με την του Θεού Συνειδητότητα, παίρνει μια κοσμική μορφή και ευεργετεί ολόκληρη τη δημιουργία.

Άρθρο για τη Συνειδητότητα #7

Γουρούνι ή Φερμουάρ;

Η κάθε δική σας επιθυμία δημιουργεί εσάς. Κάνει την κάθε σας όψη. Είστε σαν το γλύπτη που σμιλεύει το άγαλμα. Η κάθε σας σκέψη αποτελεί ένα σκαρπέλο που σας δίνει το σχήμα και γίνεται η επόμενη γέννησή σας. Εγώ έχω μόνο μία επιθυμία: «Πρέπει να φθάσω τον Σουάμι!» Και έτσι η κάθε μου σκέψη σμιλεύει τη μορφή Του. Τα δάκρυα και οι κραυγές μου σμιλεύουν όλα του τα μέλη. Και έτσι ο Σουάμι έρχεται με τη νέα Του Μορφή. Πρόκειται για ένα αληθινό Ρομάντζο. Ποτέ δεν έχω δει τον Σουάμι από κοντά. Δε μου έχει απευθύνει ούτε μία λέξη. Δεν Τον έχω αγγίξει ποτέ. Και όμως Αυτός και μόνον είναι που μ’ αρέσει. Αυτόν θέλω. Ο Σουάμι και εγώ βλεπόμαστε, μιλάμε και αγγίζει ο ένας τον άλλο στο διαλογισμό, μα αυτό το σώμα δεν είναι το φυσικό Του Σώμα, αλλά το Θεϊκό. Είναι Αγνό, λαμβάνει χώρα στην Αγνή Συνειδητότητα. Δεν πρόκειται για σωματική συνείδηση. Ο Θεός και η Σάκτι Του δεν έχουν καν συνείδηση του σώματος, παρά μόνον Θεϊκή Συνειδητότητα. Ο Σίβα και η Σάκτι είναι τα δύο μισά του Ενός Σώματος. Ο Σίβα και η Σάκτι παρευρίσκονται στο σώμα όλων και λειτουργούν σαν την Κουνταλίνι. Όταν τα δύο ενώνονται, τότε έχουμε το Στάδιο Τζίβαν Μούκτα. Ο Σουάμι ήρθαμε εδώ για να δείξουμε αυτό ακριβώς και γι’ αυτό υποφέρουμε τον χωρισμό. Όμως, εδώ δεν πρόκειται για πόνο χωρισμού δύο ερωτευμένων. Είναι το μαρτύριο της τζίβα που υποφέρει εξαιτίας του χωρισμού της από τον Θεό. Αυτό είναι και το Αβαταρικό Έργο, η κατάδειξή του. Όμως, όταν αυτό γίνεται στην ανθρώπινη ζωή αποκαλείται ρομάντζο. Αυτό βασίζεται στα αισθήματα πόθου και τελείται γάμος. Είναι σα να ζεις τη ζωή σου σε μια εγκόσμια αποστραγγιστική τάφρο.

Είναι τα συναισθήματα της κάθε ψυχής που δημιουργούν τη μορφή του Κυρίου.

Άρθρο για τη Συνειδητότητα #7

Γουρούνι ή Φερμουάρ;

«Μην κοιτάς πίσω και μην ονειρεύεσαι το μέλλον. Ούτε και αυτό θα μπορέσει να σου φέρει το παρελθόν μα και δεν θα ικανοποιήσει τα άλλα σου όνειρα της ημέρας. Το καθήκον σου, η επιβράβευσή σου - η μοίρα σου είναι εδώ και τώρα.»

Πρόσφατα ο Σουάμι μού είχε δώσει πολλά αποσπάσματα από την Βίβλο και μου είχε ζητήσει να γράψω πάνω σ’ αυτά. Και εγώ έγραψα. Τώρα με τον ίδιο τρόπο μου το έδωσε κι αυτό. Αυτός ο άνθρωπος έζησε από το 1905 μέχρι το 1961. Ας το δούμε. Πρώτα λέει ότι δεν θα πρέπει να κοιτάμε πίσω στο παρελθόν. Και όμως ο άνθρωπος πάντα σκέφτεται ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν. Αυτό συμβαίνει ειδικά στις μεγάλες ηλικίες, όταν δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει. Ο νους τότε στρέφεται στο παρελθόν, σε παλιές σκέψεις. Σκέφτεται τι συνέβη στα νιάτα του και συλλογίζεται πάνω σ’ αυτό. Μα ποια στ’ αλήθεια η χρησιμότητα αυτών του των σκέψεων; Πολύ περισσότερο ευεργετικό για τον ίδιο είναι να σκέφτεται τον Θεό ή να ψάλλει το Όνομά Του. Δεν υπάρχει καμιά χρησιμότητα στο να φέρνουμε στο νου μας τα περασμένα.
Ο άνθρωπος λέει στη συνέχεια να μην σκεφτόμαστε ούτε το μέλλον. Και όμως, ο άνθρωπος πάντα το κάνει αυτό. Ξοδεύει όλο του τον καιρό βυθισμένος στο να ονειρεύεται το μέλλον. Αυτά τα δύο συνυπάρχουν στη ζωή του. Ποτέ δεν σκέφτεται το παρόν. Ο νους πάντοτε τριγυρνά είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον. Μα και τα δύο δεν είναι καθόλου χρήσιμα. Ποιο είναι το δικό σας καθήκον; Είναι να φθάσετε τον Θεό, και μόνον αυτό. Δεν υπάρχουν άλλα καθήκοντα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος γεννήθηκε μόνον και μόνο να φθάσει τον Θεό. Οι σκέψεις και οι πράξεις μας πρέπει να κατευθύνονται μόνον σε τούτον τον στόχο, στο πώς να φθάσουμε τον Θεό. Αυτό και είναι το καθήκον μας. Αυτό πρέπει να αποτελεί αντικείμενο του διαλογισμού μας και αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πλήρως μέσα μας. Η γέννηση έχει δοθεί στον καθένα από μας για να μην ξαναγεννηθούμε. Αν δεν χρησιμοποιήσετε τη ζωή σας γι’ αυτό, θα ξαναγεννιέστε και θα πεθαίνετε συνεχώς, ξανά και ξανά. Το βραβείο που κερδίζουμε έρχεται σε πλήρη συμφωνία με το καθήκον που τελούμε. Αυτή είναι και η μοίρα μας, το πεπρωμένο μας, που θα το αποκτήσουμε «εδώ και τώρα».

Ο ίδιος ο Κύριος αποκαλύπτεται ανάλογα με την προσπάθεια πιστών.

Άρθρο για τη Συνειδητότητα #6

Θέλετε να γίνετε σκυλί;

Ο Σουάμι σημάδεψε την παρακάτω σελίδα στο βιβλίο «Ομιλίες Σάτυα Σάι» του δεύτερου τόμου που περιείχε την ομιλία που είχε δώσει στις 19 Μαΐου του 1962. Και να η ιστορία:
Υπάρχει μια ιστορία ενός σκυλιού που πήγε στον Ράμα αιμορραγώντας από τα κτυπήματα. Έστειλε τότε τον Λάκσμανα να ερευνήσει γιατί χτυπήθηκε τόσο το ζώο. Εκείνος ανακάλυψε ότι ένας Βραχμάνος το είχε χτυπήσει με ένα ξύλο. Όταν ρώτησε το Βραχμάνο γιατί το έκανε αυτό η μοναδική απάντηση που πήρε ήταν ότι πήγαινε στον ίδιο δρόμο με εκείνον.
Έτσι ο Ράμα ρώτησε το σκυλί: «Λοιπόν, πώς θέλεις να τιμωρήσω τον Βραχμάνο;» Το σκυλί απάντησε αμέσως: «Να αναλάβει τη διεύθυνση ενός Ναού.» «Τι;» Παραξενεύτηκε ο Ράμα. «Μα αυτό είναι ανταμοιβή και όχι τιμωρία!» Και το σκυλί είπε: «Όχι, γιατί και εγώ διηύθυνα ένα Ναό και επειδή το επόμενο είναι να μην μπορέσει να κάνει καλή χρήση και να καταχραστεί μέρος των χρημάτων του Θεού, όταν θα διευθύνει το Ναό, και εκείνος τότε θα γεννηθεί σκυλί και ίσως τον χτυπήσουν και αυτόν.»
Να θυμάστε ότι όχι μόνον το σκυλί και ο Βραχμάνος αλλά και ο καθένας από σας ζει από την περιουσία του Θεού, αφού τα πάντα Του ανήκουν. Εσείς, όμως, τι κάνετε σε ανταπόδοση όλων των ευεργετημάτων που αποκομίζετε από την ιδιοκτησία του Κυρίου; Δεν μπορείτε να την απομυζείτε και μετά να κάθεστε ήσυχοι. Πρέπει τουλάχιστον να προσφέρετε κάποιο είδος εργασίας για να ανταποδώσετε αυτές τις παροχές. Όποιος δεν εργάζεται αλλά αντίθετα απολαμβάνει είναι πράγματι ένας απατεώνας. Όχι ότι ο Θεός θέλει κάτι από σας, αλλά αυτό θα σας δώσει αυτοεκτίμηση και θα εξαγνίσει την καρδιά σας.

Η σκέψη της ημέρας
Μόνο στο καθαρό και χωρίς σκέψεις στάδιο μπορείτε να ακούσετε την αληθινή φωνή του Θεού. 

Από το Άρθρο για τη Συνειδητότητα #  5

Μύδροι Κανονιού

Κύριε,

Δες μέσα από μένα

Άκουσε μέσα από μένα

Νιώσε μέσα από μένα

Εργάσου μέσα από μένα

Μίλησε μέσα από μένα

Βοήθησέ με να αδειάσω τον «Εαυτό» μου, ώστε, σαν το φλάουτο του Κρίσνα, να με χρησιμοποιήσεις και να παίζεις μιαν όμορφη μελωδία μέσα από μένα!

Γίνε μηδενικό, γίνε ήρωας!

Κύριε «μίλα μέσα από μένα». Όταν ο Θεός μάς γεμίσει, μιλάει μέσα από μας. Πώς θα είναι τότε; Όταν οι αισθήσεις, ο νους, η διάνοια, η συνείδηση και το εγώ αδειάζουν, γεμίζουμε από Θεό. Φθάνουμε στο στάδιο Μπόκτα, στο οποίο ο Θεός μιλάει μέσα από μας. Πολλοί άγιοι το έχουν αποδείξει αυτό. Όταν βρίσκονταν βαθειά βυθισμένοι στις σκέψεις του Θεού, άκουσαν την φωνή Του. Και Την κατέγραψαν σα Βέδες και Ουπανισάδες. 

Τώρα όλοι λένε περιστασιακά: «Ο Σουάμι μιλάει μέσα από μένα.» Πρέπει κάποιος να απαρνηθεί όλα τα πράγματα όπως έκαναν οι αρχαίοι ρίσις. Μόνον εκείνος που έχει αδειάσει τον εαυτό του τελείως και γίνεται ένα τίποτα – σα να μην υπάρχει-, μπορεί να ακούσει τη φωνή του Θεού και να μιλήσει μαζί Του. Όταν δεν θα διακατεχόμαστε πια από τους οκτώ τύπους εγωισμού και αδειάσουμε τους εαυτούς μας, τότε, σαν το φλάουτο του Κρίσνα, ο Θεός θα παίζει τη γλυκιά μουσική Του μέσα από μας. Ο Θεός μπορεί να παίξει μέσα από το φλάουτο μόνον που είναι άδειο και κούφιο.

Η σκέψη της ημέρας

Ο Θεός μέσα σου αντικατοπτρίζει τη φύση σου.

Από το Άρθρο για τη Συνειδητότητα #  5

Μύδροι Κανονιού

Κύριε,

Δες μέσα από μένα

Άκουσε μέσα από μένα

Νιώσε μέσα από μένα

Εργάσου μέσα από μένα

Μίλησε μέσα από μένα

Βοήθησέ με να αδειάσω τον «Εαυτό» μου, ώστε, σαν το φλάουτο του Κρίσνα, να με χρησιμοποιήσεις και να παίζεις μιαν όμορφη μελωδία μέσα από μένα!

Γίνε μηδενικό, γίνε ήρωας!

Αυτό που υπέδειξε ο Σουάμι μετά ήταν : «Νιώσε μέσα από μένα». Ο Θεός λέει να νιώσουμε μέσα από Εκείνον. Νιώθω σημαίνει «αίσθηση αφής». Οτιδήποτε αγγίζουμε γίνεται σαν το Άγγιγμα του Θεού. Πώς αγγίζει ο Θεός; Εκείνος βρίσκεται στο Στάδιο του Παρατηρητή. Όποιος Τον αγγίζει δεν Τον επηρεάζει καθόλου. Έτσι πρέπει να είμαστε. Ο άντρας όταν τον αγγίζει η γυναίκα του νομίζει ότι βρίσκεται στον Παράδεισο! Όταν τον αγγίζει το παιδί, βρίσκεται σε ευδαιμονία. Όταν, όμως, τον αγγίξει ένας εχθρός του, θυμώνει. Νιώθει σα να τον έχει αγγίξει φωτιά! Έτσι τα πάντα είναι αναλήθεια, είναι ψεύτικα, μια ψευδαίσθηση. Και αυτό πρέπει να αλλάξει.
Τίποτα δεν μπορεί να αγγίξει κάποιον που κάνει σάντανα και έχει αδειάσει τον εαυτό του. Και αυτό γιατί ο Θεός και μόνον είναι ο πραγματικός συγγενής του. Αυτή η τζίβα είναι συνεχώς ήρεμη στο στάδιο του Θεού. Είναι συνεχώς βυθισμένη στη σκέψη του Θεού, υμνώντας το Μεγαλείο Του. Ζει σε έναν κόσμο χωριστό. Δεν τον αγγίζει ο κόσμος και ζει μόνος του, χώρια από τους όλους τους άλλους. Αυτό ήταν και το δικό μου στάδιο. Έτσι ο Σουάμι δημιούργησε έναν κόσμο χωριστό, το Ασημένιο Νησί, για μένα.

Η σκέψη της ημέρας

Η αποκάλυψη της αλήθειας δεν επιτυγχάνεται τόσο εύκολα. Κάποιος πρέπει να είναι απόλυτα καθαρός.

Από το Άρθρο για τη Συνειδητότητα #  5

Μύδροι Κανονιού

Κύριε,

Δες μέσα από μένα

Άκουσε μέσα από μένα

Νιώσε μέσα από μένα

Εργάσου μέσα από μένα

Μίλησε μέσα από μένα

Βοήθησέ με να αδειάσω τον «Εαυτό» μου, ώστε, σαν το φλάουτο του Κρίσνα, να με χρησιμοποιήσεις και να παίζεις μιαν όμορφη μελωδία μέσα από μένα!

Γίνε μηδενικό, γίνε ήρωας!

Στη συνέχεια ο Σουάμι έγραψε: «Άκουγε μέσα από μένα». Ο Θεός ποτέ δεν ακούει κακές λέξεις. Αυτό είναι το στάδιο κάποιου που έχει πλήρως αδειάσει τον εαυτό του. Τα λόγια που ακούει είναι μόνον λόγια του Θεού. Και ποια είναι τα λόγια του Θεού; Τζάπα, διαλογισμός και μπάτζανς όλα σχετικά με τον Θεό. Τι άκουγε επί 84 χρόνια ο Σουάμι; Μόνον Βέδες και μάντρα. Και όλα ήταν για τον Θεό και μόνον, γι’ Αυτόν. Κανείς άλλος ήχος, σαν κι αυτούς που ακούγονται στην αγορά! Κανένας ήχος από στόμα ανθρώπου που προκαλούσε κάποιον άλλον, ό,τι συμβαίνει με τους πολιτικούς. Ό,τι δεν πρέπει να ακούσουμε δεν θα πρέπει να έρθει και στα αυτιά μας.
Οι Σανυάσι είναι πάντοτε μόνοι. Δεν συνδέονται με κανέναν. Τα αυτιά τους ακούνε μόνον την φωνή του Θεού. Ακόμη και ο βόμβος ενός εντόμου αποτελεί γι’ αυτούς γλυκιά Θεϊκή Μελωδία. Ο ήχος του κελαηδήματος ενός πουλιού είναι Nagarsankirtan. Έτσι ο κάθε ήχος αντηχεί στα αυτιά τους. Η ζωή που ζούνε είναι ίδια όπου και να βρεθούν, είτε στο δάσος είτε στην αγορά.

Η σκέψη της ημέρας

Καθώς  η ποιότητα της αφοσίωσής μας γίνεται πιο εκλεπτυσμένη, η απόσταση μεταξύ του Θεού και εμάς μειώνεται, και τα πράγματα συμβαίνουν από μόνα τους.

Από το Άρθρο για τη Συνειδητότητα #  5

Μύδροι Κανονιού

Κύριε,

Δες μέσα από μένα

Άκουσε μέσα από μένα

Νιώσε μέσα από μένα

Εργάσου μέσα από μένα

Μίλησε μέσα από μένα

Βοήθησέ με να αδειάσω τον «Εαυτό» μου, ώστε, σαν το φλάουτο του Κρίσνα, να με χρησιμοποιήσεις και να παίζεις μιαν όμορφη μελωδία μέσα από μένα!

Γίνε μηδενικό, γίνε ήρωας!

Εδώ ο Σουάμι εξηγεί ότι, αφού αφήσει κάποιος τα οκτώ είδη εγωισμού, πρέπει να αδειάσει τον εαυτό του. Και αυτό τον κάνει ένα μηδενικό. Από το μηδενικό γίνεται ήρωας. Πώς είναι αυτοί που αφήνουν το «εγώ»;
Δες μέσα από μένα – Εις απάντηση αυτού ο Σουάμι λέει ότι οτιδήποτε φαίνεται, φαίνεται μέσα από Εκείνον. Όπου δεν υπάρχει εγώ όλα φαίνονται σα Θεός. Αν υπάρχει εγώ, τότε ό,τι φαίνεται λέμε: «αυτό είναι δικό μου… εκείνο ανήκει στους άλλους.» Μέσα από αυτό εγείρονται τα αισθήματα της διαφορετικότητας.
Μόνον όταν κάποιος πλήρως αδειάσει τον εαυτό του και είναι χωρίς «εγώ», τότε μόνον το μπλε φως, ο Ένοικος μέσα στα πάντα, θα διευρύνεται συνεχώς. Αυτός είναι ο Θεός. Γι’ αυτό πολλές φορές. Όταν αδειάσουμε, ο Θεός μέσα μας, θα μεγαλώνει όλο και πιο πολύ, γεμίζοντάς μας τελείως. Και τότε η τζίβα λέει στον Θεό: «Ω Κύριε, τώρα δεν είμαι παρά ένα όργανο. Πράξε τα πάντα μέσα από μένα.» Αυτό είναι το στάδιο Μπάρτα, ο Συντηρών. Ο άνθρωπος λέει στον Θεό: «Αφού Εσύ είσαι ο τα πάντα πράττων, προσφέρω όλους του καρπούς των πράξεων σε Εσένα!» Ο Θεός και μόνον πρέπει να απολαύσει τους καρπούς. Εδώ ο Θεός είναι στο Στάδιο Μπόκτα, στο οποίο απολαμβάνει τα πάντα. Οτιδήποτε φαίνεται, είναι ο Θεός και μόνον που το βλέπει.

Η σκέψη της ημέρας

Μην προσβλέπετε στον έξω κόσμο, στον έπαινο, στην περιουσία, σε οποιονδήποτε και σε οτιδήποτε. Θα πρέπει να προσβλέπετε μόνο στο Θεό.

Από το Άρθρο για τη Συνειδητότητα #  3

Γάμος εξαναγκασμού

Πρέπει να κάνουμε σάντανα προσπαθώντας με όλες μας τις δυνάμεις και να φθάσουμε τον Θεό. Όλα τα άλλα σε τούτον τον κόσμο υπόκεινται σε φθορά. Ό,τι κερδίζουμε στη ζωή είναι εφήμερο. Χρήματα, θέση, συγγενείς κανένα από αυτά δεν θα πάρετε μαζί σας, όταν αφήσετε τούτον τον κόσμο. Αν αυτό σας γίνει πλήρη συνείδηση, τότε θα ευεργετηθείτε τα μάλα. Αυτός ο κανόνας μπορεί να ακολουθηθεί με όποια μορφή του Θεού εσείς έχετε επιλέξει και θα σας βοηθήσει να Τον φθάσετε. Αυτό είναι που δείχνει ο Σουάμι και το δηλώνει με το σύμβολο Σάρβα Ντάρμα. Ο Θεός είναι Ένας. Όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Ο Θεός βρίσκεται στην καρδιά όλων ως Ένοικος, Ανταργιάμι. Βρίσκεται εδώ με το Στάδιο του Παρατηρητή. 

Η σκέψη της ημέρας

Οι δονήσεις που διαδίδονται μέσα από τη δύναμη της αφοσίωσης και της Prema είναι πιο ισχυρές ότι εκείνες που έρχονται μέσα από τις δυνάμεις σίντι.

Από το Βιβλίο Το Πρωταρχικό Στούπι
Μέσα από την παντοδυναμία του Θεού ανατέλλει η Νέα Δημιουργία. Όταν ο Θεός έρχεται σαν Αβατάρ, μπορεί να λειτουργήσει με περιορισμούς. Βρίσκεται στην κατάσταση του παρατηρητή. Ο Σουάμι χωρίστηκε από εμένα. Εγώ ήρθα με άλλη μορφή, η οποία δεν έχει κανένα από αυτούς τους περιορισμούς. Μέσα από τη σάντανά μου κατέκτησα τις Σάντ Γκούνας. Έφτασα στο στάδιο το Θεϊκό. Εντούτοις, δεν μπορώ να δημιουργήσω, αφού δεν έχω «Εγώ». Η κουνταλίνι που βρίσκεται μέσα μου, βγήκε και λειτουργεί μέσα από το Στούπι. Αυτό είναι το «Εγώ είμαι Εγώ». Αυτή είναι η δύναμη της εξουσίας και του ελέγχου ολόκληρου του κόσμου. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2003, ο Σουάμι μίλησε για τις Σαντ Γκούνας στο βιβλίο «Πέρα από τις Ουπανισάδες». Τώρα σήμερα, στις 30 Σεπτεμβρίου 2012, εννιά χρόνια αργότερα, μιλάει για τον ερχομό της Νέας Δημιουργίας.