Ο Κύκνος και το Κοράκι

Πριν λίγο καιρό ο Σουάμι έδωσε μιαν φωτογραφία με το χέρι Του που έριχνε Βιμπούτι. Γι’ αυτό έχω γράψει παλαιότερα. Και τότε, μετά από κάποιες μέρες, έδωσε μιαν άλλην φωτογραφία. Τούτην την φορά φαίνονται πολλά χέρια απλωμένα ζητώντας Βιμπούτι. Το Βιμπούτι φαίνεται να πέφτει σε ένα χέρι, που περιτριγυρίζεται από πολλά άλλα. Με κόκκινη μελάνι ήταν γραμμένο:

«Το Βιμπούτι που υλοποιώ αποτελεί εκδήλωση της Θειότητας και έχει ιδιάζουσα βαρύτητα. Είναι ό,τι απομένει, όταν τα εφήμερα, εγκόσμια και μεταβλητά κατακαίγονται.»

…Χους ει και εις χουν απελεύσεις

Το Βιμπούτι που ο Σουάμι δίνει σε όλους είναι υλοποιημένο και θεϊκό. Τούτη η Δημιουργία είναι εφήμερη, προσωρινή και συνεχώς μεταβαλλόμενη. Ο άνθρωπος γεννιέται, μεγαλώνει και τελικά πεθαίνει. Μετά τον θάνατο γίνεται στάχτη. Πόσες λύπες, δυσκολίες μα και ευτυχία!  Μέσα από πόσα στάδια του νου περνάει! Όλα συνεχώς μεταβάλλονται.  Ο άνθρωπος περνάει μέσα απ’ όλα αυτά για να καταλήξει στο τέλος στάχτη. Αν κάποιος επρόκειτο να καταγράψει στ’ αλήθεια όλες τις σκέψεις που εμφανίζονται στο νου του από το πρωί μέχρι το βράδυ, για σκεφτείτε λιγάκι, πόσες θα ήταν! Είναι τούτες όλες οι τόσο διαφορετικές σκέψεις που γίνονται η φύση του και οι βαθιές του καταγραφές. Πρόκειται για τις Σαμσκάρας, που αποτελούν την αιτία των επανειλημμένων γεννήσεων και θανάτων. Τίποτα σε τούτον τον κόσμο δεν υπάρχει που να μην είναι εφήμερο, προσωρινό. Τα πάντα αλλάζουν, μεταβάλλονται συνεχώς. Όπως ακριβώς και ο άνθρωπος που γεννιέται και πεθαίνει, το ίδιο συμβαίνει και με τα δέντρα που καταλήγουν και αυτά στον θάνατο. Το ίδιο και με όλα τα φυτά και τα ζώα. Δεν υπάρχει τίποτα σε τούτον τον κόσμο που να είναι αιώνιο. Και όμως, ο άνθρωπος περνά τον καιρό του με το να μαζεύει εφήμερα πράγματα. Σύζυγο, παιδιά, σχέσεις και τόσα άλλα. Και που όλα αυτά κάποια μέρα θα γίνουν στάχτη. Και γιατί θα πρέπει να υποφέρει τόσο πολύ γι’ αυτό; Όλοι μας, που έχουμε έρθει από τον Θεό, σ’ Εκείνον θα πρέπει και να επιστρέψουμε. Και μέχρι να’ ρθει εκείνη η στιγμή, ο άνθρωπος θα πρέπει να γεννιέται και να πεθαίνει ξανά και ξανά. Σε τούτον τον κόσμον ο καθένας μας είναι μοναδικός. Κανείς δεν είναι το ίδιο ακριβώς με τον άλλον. Το ίδιο ισχύει και για τους διδύμους. Όλοι μας είμαστε ξεχωριστοί ο ένας από τον άλλον. Και έτσι ο καθένας ζει σύμφωνα με τη φύση του. Ζει, όμως, με λάθος τρόπο, παρατηρώντας και αντιγράφοντας τους γύρω του. Το πρώτο μάθημα που διδάσκεται στο νηπιαγωγείο είναι να μην αντιγράφουμε τους άλλους. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή όλοι συγκρίνουν τους εαυτούς τους με τους άλλους. Παράδειγμα. Κάποιος αγοράζει ένα αυτοκίνητο. Τότε ο γείτονάς του σκέφτεται ότι και εκείνος θα πρέπει να αγοράσει αυτοκίνητο. Ο γιος κάποιου σπουδάζει σε ένα εκκλησιαστικό σχολείο. Κάποιος άλλος σκέφτεται: «Και εγώ θα στείλω το γιο μου στο ίδιο σχολείο.» Μια γυναίκα αγοράζει ένα κόσμημα και βλέποντάς το κάποια άλλη λέει: «Τούτον το μήνα και εγώ θα αγοράσω ένα καινούργιο κόσμημα.» Έτσι, όταν κάποιος συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους, αυτό έχει ως συνέπεια να τους αντιγράφει. Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Κάποιος πηγαίνει καθημερινά σε ένα άσραμ, και ένας άλλος σκέφτεται: «Μήπως θα πρέπει να πηγαίνω κι εγώ;» Όμως, όλα τούτα δεν πρόκειται να φέρουν μιαν πραγματική αλλαγή στη ζωή του ανθρώπου. Πρέπει να παίρνουμε τις καλές συνήθειες των άλλων και από αυτές να μαθαίνουμε για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Ο αποκλειστικός σκοπός της γέννησής μας είναι η μεταμόρφωσή μας. Όλοι πρέπει να φθάσουν τον Θεό μέσα, όμως, από ένα μοναχικό ταξίδι, ένα ταξίδι που θα πρέπει και  το κάνουμε μόνοι μας. Σε τούτο το ταξίδι δεν μπορούμε να πάρουμε κανέναν απολύτως μαζί μας. Όλοι πρέπει να διορθωθούν. Αυτό είναι κάτι που ο Σουάμι το έχει διδάξει με την ιστορία του κύκνου και του κορακιού. Το περπάτημα του κύκνου είναι εξαιρετικά όμορφο. Έτσι και οι ποιητές το συγκρίνουν με εκείνο μιας χαριτωμένης γυναίκας. Κάποτε ένα κοράκι είδε έναν κύκνο να περπατάει και θέλησε  να τον μιμηθεί. Προσπάθησε πολύ μα, εξαντλημένο από τούτες τις προσπάθειές του, σταμάτησε να προσπαθεί και επέστρεψε στο δικό του κορακίσιο περπάτημα. Προσπαθώντας, όμως, να μάθει να περπατάει σαν κύκνος, είχε ξεχάσει και τον τρόπο που περπατούσε. Αν, λοιπόν, και σεις προσπαθείτε να αντιγράφετε τους άλλους, θα πάθετε το ίδιο, θα χάσετε την ίδια σας την φύση.  Αυτό ακριβώς είναι που μας προειδοποιεί ο Σουάμι με έναν τόσο σθεναρό και έντονο τρόπο. Γι’ αυτό μην αντιγράφετε τους άλλους! Το ότι  τους αντιγράφετε το κάνετε μόνον για επίδειξη. Ο Θεός γνωρίζει τα αισθήματα όλων μας. Δεν μπορείτε να Τον ξεγελάσετε και γι’  αυτό μην υποκρίνεστε. Ένα παράδειγμα. Ήρθαν στο άσραμ δύο κυρίες και ρώτησαν αν θα μπορούσαν να περάσουν εδώ τη νύχτα τους. Συμφώνησα. Έμειναν μια νύχτα και έφυγαν την άλλη μέρα το πρωί. Στο γυρισμό τους ξαναπέρασαν από το άσραμ. Και οι δύο απλά περπατούν. Στο άσραμ ήρθαν επίσης δύο άντρες με ένα Βαν και τα  τα μπαγκάζια τους. Οι δύο κυρίες δε ρώτησαν καν τίνος είναι το άσραμ ή ποιοι ζούνε σ’ αυτό. Δεν προσέχουν καθόλου τους άλλους και το τι κάνουν.  Όλοι όσοι έχουν την ίδια θρησκεία με εκείνες μένουν σε οποιοδήποτε μέρος και αν βρεθούν. Ξεκουράστηκαν για λίγο και συνέχισαν το ταξίδι τους. Δεν πρόσεξαν τίποτα από όσα διαδραματίστηκαν κατά την παραμονή τους στο άσραμ. Έχουν το δικό τους δρόμο. Και μείς έτσι θα πρέπει να είμαστε. Κανένα εμπόδιο δεν θα πρέπει να μας σταματά. Δεν θα πρέπει να κοιτάμε το τι κάνουν οι άλλοι.