Ολόκληρος ο κόσμος είναι μια λάμπα.

Ο ωκεανός είναι το γκι

Εγώ φωτίζω τούτην λάμπα του ήλιου.

Ω Μπαγκαβάν Πέρουμαλ, διώξε όλες τις δυσκολίες.

Ο δεύτερος Αλβάρ τότε άρχισε να τραγουδάει:

Η αγάπη μου είναι μία λάμπα

Η λαχτάρα μου είναι το γκι

Ο νους μου που λιώνει είναι το φυτίλι

Εγώ ανάβω αυτή τη λάμπα της σοφίας για το Ναράγιανα.

Ο τρίτος Άλβαρ ακολούθησε:

Βλέπω τον Θεό, βλέπω το Χρυσό Του Σώμα

Βλέπω το κοχύλι Του και το Τσάκρα

Βλέπω τα χέρια Του

g g g

Εδώ ο πρώτος Άλβαρ ανάβει τη λάμπα της Σοφίας. Βλέπει ολόκληρο τον κόσμο σα μια λάμπα και τον ωκεανό σα γκι. Ζητώντας από τον Θεό να διώξει όλες τις δυσκολίες, ανάβει το φιτίλι με τον ήλιο της Σοφίας.

Ο δεύτερος Άλβαρ κάνει αγάπη τη λάμπα του. Η λαχτάρα του να βρει τον Θεό είναι το γκι. Ο νους και τα κόκαλά του λιώνουν στη σκέψη του Θεού. Με το νου του να λιώνει καλεί τον Θεό και ανάβει τη λάμπα της Σοφίας. Μέσα από αυτό δείχνει την προσωπική του αγάπη. Η καρδιά του πιστού που λιώνει και ο νους είναι το φιτίλι, που ανάβει τη λάμπα με το φως της Σοφίας.

Αυτό το δεύτερο ποίημα περιγράφει το Στάδιο του Βισβαμίτρα. Ο Βισβαμίτρα έφερε τη Μορφή της Γκάγιατρι Μάτα. Πήγε στην κορυφή της λάμπας που κανείς δεν μπορούσε να φθάσει. Ξάπλωσε εκεί και σαν ένα φυτίλι ζήτησε τον Ντέβα Άγκνι να τον ανάψει, όπως και ένα φιτίλι. Ο Βισβαμίτρα στη συνέχεια έκαψε τον εαυτό του. Αυτό που έκανε ο Βισβαμίτρα περιγράφεται στο δεύτερο τραγούδι που συνέθεσε ο δεύτερος Άλβαρ, ο Μπούτα Άλβαρ.

Οι πρώτοι δύο Άλβαρς περιγράφουν τη λάμπα που έχει ανάψει από το φως της Σοφίας. Ο τρίτος είδε τον Ίδιο τον Θεό.