Ω Μητέρα! Οδήγησέ μας στη Σωτηρία!

Χθες ήσουν ο ουρανός στο ηλιοβασίλεμα

Σήμερα είσαι η ιερές στάχτες της Γιάγκνια

Όταν περπατάς, γίνεσαι το απαλό αεράκι που με τρυφεράδα

Αγγίζει το πρόσωπό μας

Στα μάτια Σου, η φωτιά της Δημιουργίας.

Στα χέρια Σου, ολόκληρο το Σύμπαν.

Χαμογελάς και ο ήλιος λάμπει.

Κλαις και μαζί Σου κλαίει ο ουρανός.

Ένα Σου δάκρυ, καλοκαιρινός χείμαρρος

Ο πόνος Σου, κεραυνός μετά την αστραπή

Μετά την καταιγίδα, η γαλήνη ξανά!

Και όταν κρατάς το δώρο του Σουάμι στα χέρια Σου

Κάνεις τα πάντα να ανθίζουν και να λάμπουν

Η Χαρά Σου, το τιτίβισμα των πουλιών

Το λαμπερό φεγγάρι, το πρόσωπό Σου

Κάθομαι στο γρασίδι και νιώθω το άρωμά Σου

Αγγίζω το χώμα και Συ χαμογελάς

Με κάνεις να περπατώ στ’ αγκάθια και στις κοφτερές πέτρες,

Έτσι είναι που μαθαίνουμε και περπατάμε ακόμα πιο γρήγορα

Ω Μητέρα!  Μην μας αφήσεις να κοιτάξουμε πίσω!

Σε παρακαλούμε, οδήγησέ μας στη Σωτηρία!

Μάχη, Ελλάδα