Γκίτα Γκοβίνταμ ξανά! Μέρος 1

Τα Ραζαλίλα γινόντουσαν στις ήρεμες βραδιές που είχε πανσέληνο στο Μπριντάβαν, όμως εδώ στο Μούκτι Νίλαγιαμ οι χοροί γινόντουσαν κάτω από το μεσημεριάτικο ήλιο! Η κάθε Γκόπι είχε το δικό της Κρίσνα, μία Γκόπι και ένας Κρίσνα, και έτσι χόρευαν κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου! Στην Σάτυα Γιούγκα , είπε ο Σουάμι, κάθε γυναίκα θα είναι Ράντα και κάθε άντρας Κρίσνα. Ο Σάτυα και η Πρέμα θα χορεύουν τα Ραζαλίλα κρατώντας ο ένας τα χέρια του άλλου. Η ευδαιμονία θα βιώνεται κάθε στιγμή. Ολόκληρος ο κόσμος θα γίνει Μπριντάβαν. Όλωνών η ζωή θα γίνει Ραζαλίλα. Καθώς όλοι θα έχουν τη γνώση της Ράτζα Βίντυα, την Ύψιστη Γνώση της Ενότητας του Ήλιου με τα Φεγγάρι, θα νιώθουν την ευδαιμονία των Ραζαλίλα. Εδώ δεν έχουν καμιά δουλειά οι αισθήσεις, νιώθουν ευδαιμονία μόνο μέσα από τα αισθήματα.

Είδα την ομορφιά των χεριών σου μέσα στα γραπτά σου 
Είδα την ομορφιά των ποδιών σου στο περπάτημά σου
Είδα την ομορφιά της μορφής σου στο Σαρίρα Νιβένταν
Για Σένα ψάχνω σε τούτο τον γεμάτο ψευδαισθήσεις κόσμο
                                                                     Μπάμπα…