ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

#3 Υπερηφάνεια για την Ομορφιά

Να ένας μεγάλος κίνδυνος. Μια μέρα η ομορφιά σας θα εξαφανιστεί. Τι είναι ομορφιά; Συνήθως με αυτό εννοούμε την  εξωτερική ομορφιά. Για πόσες  όμως μέρες θα διαρκέσει αυτή; Τα πάντα είναι εφήμερα και φθαρτά. Η ομορφιά παραμένει μόνον όσο είμαστε νέοι. Μόλις έρθουν τα γηρατειά, η ομορφιά μαραίνεται. Μη δίνετε σημασία στην εξωτερική ομορφιά! Στρέψατε την προσοχή σας  στην εσωτερική ομορφιά.

Από όλα  τα Πλάσματα του Ουρανού η εξωτερική ομορφιά είναι κατάλληλη μόνον για τις Απσάρας, καθώς είναι εσαεί νέες. Η ομορφιά για τα ανθρώπινα πλάσματα είναι σαν την αστραπή, που εξαφανίζεται σε κλάσμα του δευτερολέπτου.

#4  Τα Νιάτα

Και τα νιάτα, επίσης, είναι σαν την αστραπή, εξαφανίζονται αυτοστιγμεί. Για την υπερηφάνεια της νεότητας  ο Σουάμι συχνά λέει: «Να σέβεστε τους μεγαλύτερούς σας.»  Σήμερα είστε νέοι, αύριο ηλικιωμένοι. Ο χρόνος πάντα αλλάζει. Το παιδί γεννιέται, γίνεται νέος, φθάνει στα γηρατειά και στο τέλος πεθαίνει. Γι’ αυτό κανείς δεν πρέπει να περηφανεύεται για τα νιάτα του. Ο μοναδικός στόχος του ανθρώπου είναι να φθάσει τον Θεό. Και όμως, αν έχουμε τη Χάρη του Θεού, μπορεί να παραμείνουμε για πάντα νέοι. Παράδειγμα ο Μαρκεντέγια. Του είπαν ότι θα πεθάνει στη 16 του χρόνια. Από κείνην την ημέρα έκανε έντονή σάντανα εντείνοντας την αφοσίωσή του και ο Θεός τού χάρισε  το δώρο να είναι πάντα δέκα έξι χρονών, ένας Τσιραντζίβι. Τώρα τη μια γιούγκα μετά την άλλη, παραμένει νέος, πάντα στα 16. Και ο Άντι Σάνκαρα επίσης, προειδοποιώντας, ότι δεν θα πρέπει να υπερηφανευόμαστε  για τη νεαρή μας ηλικία. Και ο Σουάμι λέει το ίδιο.

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Κάποτε υπήρχε ένας βασιλιάς ο Μπούρου. Παρόλο που είχε γεράσει, είχε άκρατη την επιθυμία να απολαύσει τα νιάτα. Ζήτησε από τους γιους του να ανταλλάξουν την ηλικία τους με τα δικά του γηρατειά. Από τους τέσσερις οι τρεις αρνήθηκαν.  Ο μικρότερος συμφώνησε και πήρε την ηλικία του πατέρα του. Και τότε ο πατέρας του καταράστηκε τα τρία του παιδιά να γίνουν κυνηγοί. Ο μικρότερος γιος υπέφερε πολύ από τα γηρατειά, ενώ ο πατέρας του απολάμβανε τη ζωή σα νέος. Μετά από πολύ καιρό πήρε πίσω τα γηρατειά του και έστεψε βασιλιά το γιο του.

Αυτή η ιστορία δείχνει την προσκόλληση στα νιάτα. Μέσα από την επιθυμία του βασιλιά να απολαύσει τη ζωή σα νέος, έκανε τους τρεις του γιους κυνηγούς και το μικρότερο τον έκανε γέρο. Είχε τέτοια δύναμη που μπόρεσε να καταραστεί τα παιδιά του και να μεταμορφώσει τον άλλο του γιο. Και όμως σπατάλησε όλες αυτές τις δυνάμεις για να ευχαριστηθεί τις χαρές που δίνουν τα νιάτα. Αν είχε όλη τούτη τη δύναμη στρέψει προς τον Θεό, θα είχε κερδίσει την αθανασία. Τα νιάτα παραμένουν για ελάχιστα χρόνια, πριν έρθουν τα γηρατειά. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά.

#Πνευματική Κατάρτιση

Αυτό εδώ αφορά στο να έχεις κατάρτιση πάνω στις Βέδες και στα Ιερά Κείμενα. Όμως ο κομπασμό του να πιστεύεις ότι είσαι βαθύς γνώστης των Γραφών είναι πολύ κακό. Κάποτε πολλοί μελετητές των Γραφών συμμετείχαν σε ένα συνέδριο που είχε  οργανώσει ο Βασιλιάς Τζάνακα,  κατά το οποίο θα γινόταν δημόσια αντιπαράθεση. Υπήρχε ο κανόνας που έλεγε ότι όποιος ηττάτο στην αντιπαράθεση των απόψεών του θα υφίστατο ποινή.  Και τότε εισήλθε στην αίθουσα ο Ashthavakra. Το σώμα του είχε 8 καμπούρες. Όταν τον είδαν οι πάντιτς, άρχισαν να γελάνε λέγοντας: «Τι δουλειά έχει αυτό το αγόρι σε τούτο το συνέδριο;» Ο Ashthavakra απάντησε: «Έχω έρθει για να συμμετάσχω στο debate. Μη με κρίνετε από την εξωτερική μου εμφάνιση.» Όποια ερώτηση κι αν του υποβαλλόταν την απαντούσε σωστά. Τσάκισε την αλαζονεία  των ειδημόνων. Γι’ αυτό πρέπει να διώξετε όλη την υπερηφάνεια σας για το ότι είστε ειδήμονες.

Η Θειότητα ενυπάρχει στα πάντα. Δεν μπορούμε να πούμε πώς και μέσα από ποιον αυτή  η Θειότητα αποκαλύπτεται. Ο Σουάμι κάποτε διηγήθηκε την ιστορία ενός αγοριού, του Μανσούρ. Ο Μανσούρ ήταν μικρό αγόρι. Είχε συνειδητοποιήσει την αληθινή του φύση. Άφησε το σπίτι του και συνεχώς επαναλάμβανε: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Καθώς περπατούσε στους δρόμους διακήρυττε: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Πολλοί πάντιτ τον άκουσαν και τον μάλωσαν να μη μιλάει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Του είπαν: «Μην το λες αυτό. Πώς μπορείς να γίνεις Θεός;» Εκείνος, όμως, το επαναλάμβανε συνεχώς. Τελικά τον πήγαν στο βασιλιά. Ο βασιλιάς  είπε: «Παιδί μου, είσαι πολύ μικρός και δεν πρέπει να μιλάς έτσι!» Εκείνος απάντησε: «Είμαι Θεός!» Ο βασιλιάς θύμωσε και διέταξε να του βγάλουνε τα μάτια. Και έτσι τυφλώθηκε. Παρ’ όλα αυτά εκείνος συνέχισε να λέει: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Και τότε του κόψανε τα χέρια και τα πόδια. Το αίμα έρεε από το σώμα του και εκείνος έλεγε: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Πέθανε. Κάψανε το σώμα του και από τις στάχτες ακουγότανε: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Αυτό δείχνει ότι είχε  πραγματώσει τον Θεό. Το κάθε άτομα στο σώμα του αντηχούσε με το «Είμαι Θεός!» Ποια, λοιπόν, η χρησιμότητα των πτυχίων; Εξαιτίας του κομπασμού τους για την εμβρίθειά τους σκότωσαν έναν αυθεντικό άγιο. Ω Σουάμι, πόσες συμβουλές και οδηγίες μας έδωσες! Πόσα παραδείγματα έχεις εξιστορήσει! Θα μπορέσει άραγε να αφυπνιστεί ποτέ το ανθρώπινο μυαλό; Λόγω της υπερηφάνειας τους πρέπει να σηκώσουν το βάρος της αμαρτίας της δολοφονίας ενός μεγάλου αγίου. Δεν θα πρέπει, ως εκ τούτου, να κρίνουμε την αλήθεια με την ανθρώπινη διάνοιά μας.

# Η Ιδιαίτερη Πατρίδα μας

Κάποιοι είναι περήφανοι για το μέρος  που γεννήθηκαν και για τη γενιά τους. Μα και αυτό ελλοχεύει κινδύνους. Να ένα παράδειγμα. Οι Γιάνταβας ήταν πολύ περήφανοι για το ότι ο Κρίσνα γεννήθηκε από τη γενιά τους. Κάποτε έμειναν κοντά τους κάποιοι ρίσις. Μερικοί νέοι αποφάσισαν να τους δοκιμάσουν. Ένας από αυτούς, ο Sambhan,είχε γεννηθεί από τον Κρίσνα και τη    Jambhavati. Τα  άλλα παιδιά τον έντυσαν έγκυο γυναίκα και τον έφεραν μπροστά στους ρίσις. Τους ρώτησαν: «Ω σοφοί ρίσις, σαν παρακαλούμε, πέστε μας τι παιδί θα γεννήσει αυτό το κορίτσι!» Οι ρίσι είπαν: «Θα γεννηθεί ένα σιδερένιο γουδοχέρι που θα καταστρέψει ολόκληρη τη φυλή σας!» Αμέσως γεννήθηκε ένα σιδερένιο γουδοχέρι. Τότε τα αγόρια το θρυμμάτισαν και το πέταξαν στην θάλασσα. Έμεινε ένα μικρό κομμάτι, το οποίο δεν μπόρεσαν να το κάνουν σκόνη και έτσι το πέταξαν και αυτό στη θάλασσα. Η σκόνη διαλύθηκε στο νερό. Μέσα από το νερό, φύτρωσε στην ακτή χορτάρι.

Μια μέρα σε μια γιορτή που έγινε στην ακτή, όλοι έπιναν αλκοόλ, τραγουδούσαν και χόρευαν. Ξέχασαν ποιοι ήταν και άρχισαν να καυγαδίζουν μεταξύ τους. Ξερίζωναν το χορτάρι από το έδαφος  και το έριχναν ο ένας στον άλλο. Το σα σίδερο χορτάρι είχε σαν αποτέλεσμα να τους σκοτώσει όλους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μέσα από κατάρα των ρίσι, εξολοθρεύτηκε όλη η γενιά των Γιάνταβας. Αυτό είναι ο κομπασμός της φυλής. Εξαιτίας της αλαζονείας τους προσέβαλαν τους  ρίσις, πράγμα που οδήγησε στον ολοσχερή αφανισμό της γενιάς τους. Οι ρίσις είχαν επίγνωση του παρελθόντος, μέλλοντος και παρόντος. Τα αγόρια δεν το γνώριζαν αυτό; Γιατί τότε έντυσαν το Sambhan, το γιο του Κρίσνα, γυναίκα υποβάλλοντας τούτη την ερώτηση στους ρίσις; Επειδή είχαν κομπασμό που γεννήθηκαν από τη γενιά του Κρίσνα. Αυτό ήταν που τους έκανε να μιλάνε έτσι. Στο τέλος ολόκληρη η γενιά τους καταστράφηκε. Και η Ντβάρκα βυθίστηκε στον ωκεανό.

#8 Τα Επιτεύγματα της αυστηρής άσκησης κατά το διάβα στο πνευματικό μονοπάτι.

Η σάντανα που κάνουμε καθώς  διαβαίνουμε το πνευματικό μονοπάτι μπορεί να μας κάνει να υπερήφανους. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Νιώθουμε: «Ω, κάνουμε σπουδαίες πνευματικές ασκήσεις και είμαστε στον πνευματικό δρόμο.» Πολλοί σκέφτονται έτσι και τότε δημιουργούν άσραμς και γίνονται ταγοί. Αυτή, όμως, η υπερηφάνεια της πνευματικής αρτιότητας  πρέπει να απομακρυνθεί.  Ας δούμε ένα παράδειγμα.

Κάποτε ο Βασιλιάς Αμπαρίσα παρακολουθούσε τη γιορτή Εκαντάσι. Οι πάντιτς του είπαν ότι έφθασε η στιγμή να σπάσει τη νηστεία και ότι θα έπρεπε να φάει. Πριν ακριβώς από αυτό ήρθε ο Σοφός Ντουρβάσα για να δει τον βασιλιά και του είπε ότι θα γυρνούσε μόλις θα έπαιρνε το μπάνιο του. Οι πάντιτς ζήτησαν  ξανά από το βασιλιά να σπάσει τη νηστεία του καθώς ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Και τότε εκείνος ήπιε λίγο νερό. Όταν το άκουσε αυτό ο Ντουρβάσα θύμωσε πολύ και τον καταράστηκε. Αμέσως το τσάκρα του Βίσνου εμφανίστηκε και άρχισε να κυνηγάει τον Σοφό Ντουρβάσα. Έτρεχε χωρίς να σταματήσει. Πήγε στους Ντέβας, στον Μπράχμα και στον Σίβα. Εντούτοις, κανένας δεν μπορούσε να σταματήσει το τσάκρα. Τότε, ο Βίσνου είπε στον Ντουρβάσα να πάει στον Αμπαρίσα και να ζητήσει την βοήθειά του. Αυτό και έκανε. Τότε ο Αμπαρίσα προσευχήθηκε στο τσάκρα και εκείνο σταμάτησε.

Η ιστορία δείχνει τον πνευματικό εγωισμό του Ντουρβάσα. Πρέπει να κάνουμε σάντανα μέχρι το τέλος της ζωής μας. Αυτό είναι η πραγματική  άσκηση. Κάποτε είπε ο Γκάντι: «Μην με αποκαλείτε Μαχάτμα (σπουδαία ψυχή) ακόμα. Εάν κάποιος έρθει και με πυροβολήσει κι εγώ δεν θυμώσω και ψάλλω το όνομα του Ράμα, τότε να με αποκαλέσετε Μαχάτμα». Η ταπεινότητα και η απλότητα είναι πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά για την πνευματική άσκηση. Ο εγωισμός καταστρέφει τον άνθρωπο.

Ο εγωισμός είναι το πέπλο που κρύβει τον άνθρωπο από τον πραγματικό του εαυτό. Ο Θεός και το Άτμα είναι το ίδιο. Γι΄αυτό έγραψε ο Σουάμι για τα 8 είδη εγωισμού.

Τζέι Σάι Ραμ

VS