Άρθρο για τη Συνειδητότητα  # 1

Ο Κύκνος και το Κοράκι

Πριν λίγο καιρό ο Σουάμι έδωσε μιαν φωτογραφία με το χέρι Του που έριχνε Βιμπούτι. Γι’ αυτό έχω γράψει παλαιότερα. Και τότε, μετά από κάποιες μέρες, έδωσε μιαν άλλην φωτογραφία. Τούτην την φορά φαίνονται πολλά χέρια απλωμένα ζητώντας Βιμπούτι. Το Βιμπούτι φαίνεται να πέφτει σε ένα χέρι, που περιτριγυρίζεται από πολλά άλλα. Με κόκκινη μελάνι ήταν γραμμένο:

«Το Βιμπούτι που υλοποιώ αποτελεί εκδήλωση της Θειότητας και είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Είναι ό,τι απομένει, όταν τα εφήμερα, εγκόσμια και μεταβλητά κατακαίγονται.»

…Χους ει και εις χουν απελεύσεις

Το Βιμπούτι που ο Σουάμι δίνει σε όλους, είναι υλοποιημένο και θεϊκό. Τούτη η Δημιουργία είναι εφήμερη, προσωρινή και συνεχώς μεταβαλλόμενη. Ο άνθρωπος γεννιέται, μεγαλώνει και τελικά πεθαίνει. Μετά τον θάνατο γίνεται στάχτη. Πόσες λύπες, δυσκολίες μα και πόση ευτυχία!  Μέσα από πόσα νοητικά στάδια  περνάει! Όλα συνεχώς μεταβάλλονται.  Ο άνθρωπος περνάει μέσα απ’ όλα αυτά για να καταλήξει στο τέλος σε στάχτη. Αν κάποιος επρόκειτο να καταγράψει στ’ αλήθεια όλες τις σκέψεις που εμφανίζονται στο νου του από το πρωί μέχρι το βράδυ, για σκεφτείτε λιγάκι, πόσες θα ήταν! Είναι τούτες όλες οι τόσο διαφορετικές σκέψεις που γίνονται η φύση του και οι βαθιές του καταγραφές. Πρόκειται για τις Σαμσκάρας, που αποτελούν την αιτία των επανειλημμένων γεννήσεων και θανάτων. Τίποτα σε τούτον τον κόσμο δεν υπάρχει που να μην είναι εφήμερο, προσωρινό. Τα πάντα αλλάζουν, μεταβάλλονται συνεχώς. Όπως ακριβώς και ο άνθρωπος που γεννιέται και πεθαίνει, το ίδιο συμβαίνει και με τα δέντρα που καταλήγουν και αυτά στον θάνατο. Το ίδιο και με όλα τα φυτά και τα ζώα. Δεν υπάρχει τίποτα σε τούτον τον κόσμο που να είναι αιώνιο. Και όμως, ο άνθρωπος περνά τον καιρό του με το να μαζεύει εφήμερα πράγματα. Σύζυγο, παιδιά, σχέσεις και τόσα άλλα. Και που όλα αυτά κάποια μέρα θα γίνουν στάχτη. Και γιατί θα πρέπει να υποφέρει τόσο πολύ γι’ αυτό; Όλοι μας, που έχουμε έρθει από τον Θεό, σ’ Εκείνον θα πρέπει και να επιστρέψουμε. Και μέχρι να’ ρθει εκείνη η στιγμή, ο άνθρωπος θα πρέπει να γεννιέται και να πεθαίνει ξανά και ξανά. Σε τούτον τον κόσμον ο καθένας μας είναι μοναδικός. Κανείς δεν είναι το ίδιο ακριβώς με τον άλλον. Το ίδιο ισχύει και για τους διδύμους. Όλοι μας είμαστε ξεχωριστοί ο ένας από τον άλλον. Και έτσι ο καθένας ζει σύμφωνα με τη φύση του. Ζει, όμως, με λάθος τρόπο, παρατηρώντας και αντιγράφοντας τους γύρω του. Το πρώτο μάθημα που διδάσκεται στο νηπιαγωγείο είναι να μην αντιγράφουμε τους άλλους. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή όλοι συγκρίνουν τους εαυτούς τους με τους άλλους. Παράδειγμα. Κάποιος αγοράζει ένα αυτοκίνητο. Τότε ο γείτονάς του σκέφτεται ότι και εκείνος θα πρέπει να αγοράσει αυτοκίνητο. Ο γιος κάποιου σπουδάζει σε ένα εκκλησιαστικό σχολείο. Κάποιος άλλος σκέφτεται: «Και εγώ θα στείλω το γιο μου στο ίδιο σχολείο.» Μια γυναίκα αγοράζει ένα κόσμημα και βλέποντάς το κάποια άλλη λέει: «Τούτον το μήνα και εγώ θα αγοράσω ένα καινούργιο κόσμημα.» Έτσι, όταν κάποιος συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους, αυτό έχει ως συνέπεια να τους αντιγράφει. Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Κάποιος πηγαίνει καθημερινά σε ένα άσραμ, ένας άλλος σκέφτεται: «Μήπως θα πρέπει να πηγαίνω κι εγώ;» Όμως, όλα τούτα δεν πρόκειται να φέρουν μιαν πραγματική αλλαγή στη ζωή του ανθρώπου. Πρέπει να παίρνουμε τις καλές συνήθειες των άλλων και από αυτές να μαθαίνουμε για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Ο αποκλειστικός σκοπός της γέννησής μας είναι η μεταμόρφωσή μας. Όλοι πρέπει να φθάσουν τον Θεό μέσα, όμως, από ένα μοναχικό ταξίδι, ένα ταξίδι που θα πρέπει και  το κάνουμε μόνοι μας. Σε τούτο το ταξίδι δεν μπορούμε να πάρουμε κανέναν απολύτως μαζί μας. Όλοι πρέπει να διορθωθούν. Αυτό είναι κάτι που ο Σουάμι το έχει διδάξει με την ιστορία του κύκνου και του κορακιού. Το περπάτημα του κύκνου είναι εξαιρετικά όμορφο. Έτσι και οι ποιητές το συγκρίνουν με εκείνο μιας χαριτωμένης γυναίκας. Κάποτε ένα κοράκι είδε έναν κύκνο να περπατάει και θέλησε  να τον μιμηθεί. Προσπάθησε πολύ μα, εξαντλημένο από τούτες τις προσπάθειές του, σταμάτησε να προσπαθεί και επέστρεψε στο δικό του κορακίσιο περπάτημα. Προσπαθώντας, όμως, να μάθει να περπατάει σαν κύκνος, είχε ξεχάσει και τον τρόπο που περπατούσε. Αν, λοιπόν, και σεις προσπαθείτε να αντιγράφετε τους άλλους, θα πάθετε το ίδιο, θα χάσετε την ίδια σας την φύση.  Αυτό ακριβώς είναι που μας προειδοποιεί ο Σουάμι με έναν τόσο σθεναρό και έντονο τρόπο. Γι’ αυτό μην αντιγράφετε τους άλλους! Το ότι  τους αντιγράφετε το κάνετε μόνον για επίδειξη. Ο Θεός γνωρίζει τα αισθήματα όλων μας. Δεν μπορείτε να Τον ξεγελάσετε και γι’  αυτό μην υποκρίνεστε. Ένα παράδειγμα. Ήρθαν στο άσραμ δύο κυρίες και ρώτησαν αν θα μπορούσαν να περάσουν εδώ τη νύχτα τους. Συμφώνησα. Έμειναν μια νύχτα και έφυγαν την άλλη μέρα το πρωί. Στο γυρισμό τους ξαναπέρασαν από το άσραμ. Και οι δύο απλά περπατούν. Στο άσραμ ήρθαν επίσης δύο άντρες με ένα Βαν και τα  τα μπαγκάζια τους. Οι δύο κυρίες δε ρώτησαν καν τίνος είναι το άσραμ ή ποιοι ζούνε σ’ αυτό. Δεν προσέχουν καθόλου τους άλλους και το τι κάνουν.  Όλοι όσοι έχουν την ίδια θρησκεία με εκείνες μένουν σε οποιοδήποτε μέρος και αν βρεθούν. Ξεκουράστηκαν για λίγο και συνέχισαν το ταξίδι τους. Δεν πρόσεξαν τίποτα από όσα διαδραματίστηκαν κατά την παραμονή τους στο άσραμ. Έχουν το δικό τους δρόμο. Και μείς έτσι θα πρέπει να είμαστε. Κανένα εμπόδιο δεν θα πρέπει να μας σταματά. Δεν θα πρέπει να κοιτάμε το τι κάνουν οι άλλοι.

18 Απριλίου 2013    Απογευματινός Διαλογισμός

Βασάντα:  Σουάμι, γιατί είναι οι άνθρωποι έτσι; Γιατί έχουν στραμμένη την προσοχή τους στο τι κάνουν οι άλλοι και γιατί τους αντιγράφουν; Να γράψω γι’ αυτό;

Σουάμι:     Να γράψεις πάνω σ’ αυτό ένα «Άρθρο για τη Συνειδητοποίηση».

Βασάντα:  Όταν βλέπω τον κηπουρό, η καρδιά μου λιώνει… φτωχοί άνθρωποι! Σουάμι, Σε παρακαλώ, άλλαξέ τους!

Σουάμι:     Όταν τον βλέπεις να έρχεται, πλημμυρίζεις από συμπόνια και δάκρυα κυλούν από τα μάτια σου. Σίγουρα αυτά τα δύο θα τους κάνουν να αλλάξουν. Η  μητέρα κρατάει το άρρωστο παιδί της ή εκείνο που δεν έχει καμιάν επίγνωση στην αγκαλιά της και τα φροντίζει. Δεν ανησυχεί καθόλου για κείνα που είναι μελετηρά, φρόνιμα και υγιή.

Βασάντα:  Σουάμι, με θυμώνουν όσοι μορφωμένοι στρέφουν το βλέμμα τους στους άλλους και τους αντιγράφουν!

Σουάμι:     Τέτοια είναι η φύση της μητέρας.

Βασάντα:  Σουάμι, εγώ είμαι ένα «παιδί χωρίς συναίσθηση, χωρίς καμιάν επίγνωση», και Εσύ συνεχώς με κρατάς στην αγκαλιά Σου.

Σουάμι:     Πάντα βρίσκεσαι είτε στην αγκαλιά Μου είτε στο στήθος Μου.

Τέλος του Διαλογισμού

Και τώρα ας τα δούμε όλα αυτά. Κάθε μέρα ο κηπουρός έρχεται στην Βίσβα Μπράχμα Γκάρμπα Κότταμ στις 6 το πρωί και βρίσκεται εκεί όταν πηγαίνουμε για το Αμπισέκαμ. Μετά το Άρατι ξεκινά τη δουλειά του. Πριν ήταν αλκοολικός και κάπνιζε πολλά τσιγάρα, με το που ήρθε, όμως, εδώ είπε ότι άφησε όλες του τις παλιές κακές συνήθειες. Είμαι πολύ χαρούμενη που ένας αγράμματος, ένας αδαής χωρικός ήρθε εδώ και άλλαξε με αυτόν τον τρόπο. Έτσι προσευχήθηκα γι’  αυτούς στον Σουάμι. Όταν τον βλέπω, δάκρυα έρχονται στα μάτια μου. Ο Μέγιστος Αβατάρ έχει έρθει εδώ για να απελευθερώσει όλους τους ανθρώπους σαν κι αυτόν. Είναι αθώοι χωρικοί, δεν έχουν ίχνος προσποίησης και συνειδητοποιούν τα λάθη τους. Έτσι και γω προσευχήθηκα γι’ αυτούς. Το παιδί που είναι άρρωστο και που δεν γνωρίζει τίποτα βρίσκεται πάντα στην αγκαλιά της μητέρας του, που το φροντίζει συνεχώς. Εκείνη  δεν ανησυχεί για τα υγιή παιδιά της, γι' αυτά που ξέρουν και μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους. Ο Σουάμι συγκρίνει το στάδιό μου με εκείνο της μητέρας. Όταν οι μορφωμένοι ή οι σπουδαγμένοι κάνουν λάθη, μέσα μου εγείρεται θυμός. Όταν απλοϊκοί άνθρωποι μεταμορφώνονται, το βλέπω και θέλω να προσευχηθώ ακόμα περισσότερο γι’ αυτούς. Ο Σουάμι γι’ αυτό έδωσε ένα παράδειγμα. Ακόμα κι αν ποτίζουμε καθημερινά μιαν σκορδαλιά με ροδόνερο, ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει η φύση της. Η μυρωδιά του σκόρδου δεν θα σταματήσει. Αυτό είναι που ο Σουάμι λέει. Έτσι οτιδήποτε κάνουμε, οι παλιές μας καταγραφές δεν θα μας αφήσουν ποτέ. Ακόμη κι αν βαπτίσουμε ένα σκόρδο σε ροδόνερο, ακόμη κι αν το καλύψουμε με χαλβά Μπάνταμ, ένα γλυκό με αμύγδαλα, η μυρωδιά δεν θα πάψει να υπάρχει. Έτσι και  με το να αντιγράφουμε απλώς τους άλλους δεν πρόκειται να σταματήσει η πτώση μας. Εξιλασμός δεν πρόκειται να επέλθει. Τούτη η βάσανα δεν πρόκειται να μας αφήσει ποτέ. Απλά ξεγελάτε τον εαυτό σας. Είναι κάτι που δε γίνεται στον πνευματικό δρόμο. Κάποιος επιθυμεί να κάνει Τζάπα, ένας άλλος διαλογισμό και ένας τρίτος σέβα. Γι’ αυτό και μην κοιτάτε και μην αντιγράφετε τους άλλους. Πρέπει μέσα από τη δική μας φύση να φθάσουμε τον Θεό. Παλιά είχα NAI γράψει ένα τραγούδι:

Πόσα πολλά είδη ανθρώπων υπάρχουν;

Όλα αποτελούν απόδειξη της Χάρης του Θεού

Ο καθένας έχει τη δική του ξεχωριστή φύση

Κάποιοι κρύβουν μέσα τους ένα ζώο

Κάποιοι άλλοι έναν Ντέβα

Όλα, όμως, δεν είναι παρά το έργο του Θεού.

Οι καλές συνήθειες του καθένα πρέπει να γίνονται δικά σας μαθήματα. Να ενσωματώνετε τις καλές του ιδιότητες. Μην αντιγράφετε τις πράξεις του, αντιγράφετε τις καλές του ιδιότητες. Τούτος ο Μέγιστος Αβατάρ έχει έρθει εδώ για τούτους του φτωχούς ανθρώπους, για τους αδαείς. Για όσους περπατούν στο λάθος μονοπάτι χωρίς να το γνωρίζουν. Ο Σουάμι κι εγώ πρέπει να τους αλλάξουμε. Τα δάκρυα και οι προσευχές μου είναι για κείνους και μόνον. Για όλους τους άλλους υπάρχει η σοφία και μόνον που γράφω. Διαβάστε, συνειδητοποιήστε και μεταμορφωθείτε! Ο Σουάμι είπε ότι αν οι αδαείς κάνουν λάθη, τους το λέμε και εκείνοι αλλάζουν. Αλλά οι μορφωμένοι δε συνειδητοποιούν τα λάθη τους και το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να τα καλύψουν.

                                               Jai Sai Ram