ΠΑΡΑΜΑΤΜΑ ΣΑΤΣΑΡΙΤΑ - 2 (Συνέχεια)

Στο κεφάλαιο που έγραψα εχθές, ο Σουάμι με ρώτησε για ποιον λόγο σκέφτομαι πάντα με αρνητικό τρόπο και μου είπε ότι πρέπει να έχω θετικές σκέψεις. Τότε έγραψα εξηγώντας το γιατί. Από μικρή ηλικία κρατούσα ημερολόγιο καθημερινά. Έκανα αυτοανάλυση και με δάκρυα προσευχόμουν στον Θεό. Αυτό είναι η κύριά μου απασχόληση. Όλοι οι υπόλοιποι είναι εστιασμένοι στο «εγώ και στο δικό μου». Εγώ δεν έχω «εγώ», όλοι είναι μόνο Σουάμι. Δεν έχω αυτοπεποίθηση. Μόνο εάν είχα εγώ θα μπορούσα να έχω αυτοπεποίθηση. Εντούτοις, εγώ φοβάμαι πως αν κάνω κάτι λάθος ο Σουάμι θα με αφήσει. Αυτός είναι ο φόβος μου. Θέλω τον Θεό. Αυτή είναι η άσβεστη δίψα μου. Γεννιόμαστε για να μεταμορφωθούμε, αλλιώς θα γεννιόμαστε ξανά και ξανά.