Άρθρα για τη Συνειδητοποίηση # 2
Ο Κλόουν και ο
Ζητιάνος
Η Γιάμινι έκανε μία ερώτηση: «Στην
Aitareya Upanishad αναφέρεται ότι Ντρίστι σημαίνει να δεις
με το μάτι του νου. Εσύ το έχεις εξηγήσει για τους συνηθισμένους ανθρώπους, πώς
όμως τα βλέπεις όλα;’
Να η απάντησή μου. Από
πολύ μικρή δεν έβλεπα τίποτα με μιαν εγκόσμια ματιά. Τα συνέδεα με την
πνευματικότητα. Γι’ αυτό ήδη έχω γράψει και εμβαθύνει σαν «κόβω- ράβω». Οι
κοινοί άνθρωποι βλέπουν ένα πράγμα μέσα από τα φυσικά τους μάτια και κάτι άλλο
μέσα από το μάτι του νου τους. Οτιδήποτε εγώ βλέπω με τα φυσικά μάτια το συνδέω
με τον Θεό. Πολλά παραδείγματα έχω δώσει γι’ αυτό στο παρελθόν. Έτσι τώρα ο
Σουάμι δίνει φωτογραφίες, αντικείμενα και άλλα πράγματα ζητώντας μου να γράψω.
Εγώ γράφω για τη σοφία του κάθε πράγματος. Όποτε και ό,τι δω τα μάτια μου δεν
το βλέπουν με μιαν εξωτερική ματιά. Βλέπουν μόνον την εσωτερική τους σημασία.
Εγώ μιλάω για την εσωτερική θειότητα του κάθε πράγματος. Δεν υπάρχει τίποτα
στον κόσμο που στερείται θειότητας. Όλα προέρχονται από τον Αιώνιο Ένα Θεό. Ο
Κύριος Κρίσνα δήλωσε στην Γκιτά ότι όλα στη Δημιουργία είναι σαν χάντρες
περασμένες σε μια κλωστή. Οι χάντρες είναι οι διάφορες δημιουργίες. Ο Θεός
είναι η κλωστή στην οποία όλα είναι αρμαθιασμένα. Όταν κάποιος βλέπει τις
χάντρες, η κλωστή είναι κρυμμένη από την θέα. Μόνον οι χάντρες φαίνονται. Έτσι
όλοι βλέπουν τον έξω κόσμο και αυταπατούνται. Οι χάντρες, που φαίνονται απ’
έξω, είναι όλες διαφορετικές. Ο άνθρωπος περνάει την ώρα του μέσα από το δικό
του «εγώ και δικό μου» -όπως η οικογένειά του, η θέση του κ.λ.π..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου