Η αυτοθυσία είναι το κλειδί της Αλήθειας

Η Γκίτα μάς μιλάει για την εφήμερη φύση του σώματος. Το σώμα μόνον είναι που πεθαίνει, η ψυχή είναι αιώνια. Γιατί πρέπει να ανησυχούμε τόσο πολύ για αυτά τα φθαρτά σώματα; Αν χάσουμε το ένα θα αποκτήσουμε ένα άλλο. Οι σημερινοί μας συγγενείς δεν θα έρθουν μαζί μας μετά τον θάνατό μας. Γιατί θα πρέπει να είμαστε τόσο προσκολλημένοι σ’ αυτούς, που δεν είναι παρά περαστικοί; Τούτη η προσκόλληση αποτελεί την αιτία για Βισάνταμ, τη θλίψη ή τη σύγχυση. Μέσα από την βαθειά αφοσίωση προς τον Θεό, μπορούμε να ξεπεράσουμε τούτη την θλίψη.