Η σοφία είναι ατελής εφόσον δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή.

Η κάθε δική σας επιθυμία δημιουργεί εσάς. Κάνει την κάθε σας όψη. Είστε σαν το γλύπτη που σμιλεύει το άγαλμα. Η κάθε σας σκέψη αποτελεί ένα σκαρπέλο που σας δίνει το σχήμα και γίνεται η επόμενη γέννησή σας. Εγώ έχω μόνο μία επιθυμία: «Πρέπει να φθάσω τον Σουάμι!» Και έτσι η κάθε μου σκέψη σμιλεύει τη μορφή Του. Τα δάκρυα και οι κραυγές μου σμιλεύουν όλα του τα μέλη. Και έτσι ο Σουάμι έρχεται με τη νέα Του Μορφή. Πρόκειται για ένα αληθινό Ρομάντζο. Ποτέ δεν έχω δει τον Σουάμι από κοντά. Δε μου έχει απευθύνει ούτε μία λέξη. Δεν Τον έχω αγγίξει ποτέ. Και όμως Αυτός και μόνον είναι που μ’ αρέσει. Αυτόν θέλω. Ο Σουάμι και εγώ βλεπόμαστε, μιλάμε και αγγίζει ο ένας τον άλλο στο διαλογισμό, μα αυτό το σώμα δεν είναι το φυσικό Του Σώμα, αλλά το Θεϊκό. Είναι Αγνό, λαμβάνει χώρα στην Αγνή Συνειδητότητα. Δεν πρόκειται για σωματική συνείδηση. Ο Θεός και η Σάκτι Του δεν έχουν καν συνείδηση του σώματος, παρά μόνον Θεϊκή Συνειδητότητα. Ο Σίβα και η Σάκτι είναι τα δύο μισά του Ενός Σώματος. Ο Σίβα και η Σάκτι παρευρίσκονται στο σώμα όλων και λειτουργούν σαν την Κουνταλίνι. Όταν τα δύο ενώνονται, τότε έχουμε το Στάδιο Τζίβαν Μούκτα. Ο Σουάμι ήρθαμε εδώ για να δείξουμε αυτό ακριβώς και γι’ αυτό υποφέρουμε τον χωρισμό. Όμως, εδώ δεν πρόκειται για πόνο χωρισμού δύο ερωτευμένων. Είναι το μαρτύριο της τζίβα που υποφέρει εξαιτίας του χωρισμού της από τον Θεό. Αυτό είναι και το Αβαταρικό Έργο, η κατάδειξή του. Όμως, όταν αυτό γίνεται στην ανθρώπινη ζωή αποκαλείται ρομάντζο. Αυτό βασίζεται στα αισθήματα πόθου και τελείται γάμος. Είναι σα να ζεις τη ζωή σου σε μια εγκόσμια αποστραγγιστική τάφρο.