Όπως η φλόγα της λάμπας που φυλάσσεται σε έναν απάνεμο μέρος δεν τρεμοπαίζει έτσι και ακτινοβολεί και ο φωτισμένος εαυτός.

Αυτό είναι το Στάδιό μου. Τα αισθήματα της Παγκόσμιας Μητρότητας διογκούνται μέσα μου. Τα δάκρυά μου δεν πρόκειται να σταματήσουν και ο αγώνας μου δεν πρόκειται να πάρει τέλος μέχρι να αποκτήσω για όλους Μούκτι.
Η αγάπη είναι Μία. Η Αγάπη προς τον Θεό είναι Πρέμα. Όταν επεκτείνεται σε όλον τον κόσμο, γίνεται Παγκόσμια Μητρότητα. Βλέποντας τον Θεό και μόνον και λούζοντάς Τον με Αγάπη είναι Πρέμα. Αυτό είναι Ντβαΐτα – Δυισμός. Ο νους που είναι απορροφημένος στον Θεό, αρχίζει να βλέπει παντού τον Θεό. Το να βλέπεις παντού τον Θεό είναι Αντβαΐτα, Μη – Δυισμός. Επειδή ήθελα να παντρευτώ τον Θεό, τώρα βλέπω όλον τον κόσμο σαν παιδιά μου.
Η Πρέμα ωριμάζει μέσα στα μητρικά αισθήματα. Στη αρχή το μυαλό πρέπει να εστιάζεται σε μια μορφή. Αυτό είναι Πρέμα. Έλουσα με την αγάπη μου τον Θεό και μόνον. Όταν η αγάπη μου διευρύνθηκε και αγκάλιασε όλον τον κόσμο, έγινε Συμπαντική Μητρότητα.
Όλοι μας νιώσαμε την αγάπη της μητέρας, τη στοργή της και την αυτοθυσία της. Αν τα αισθήματα μιας μητέρας είναι τόσο έντονα, σκεφτείτε τότε πόση δύναμη έχουν τα αισθήματα μιας μητέρας που θεωρεί ολόκληρο τον κόσμο παιδιά της. Συλλογιστείτε το και θα κατανοήσετε το στάδιό μου.