.png)
Από το βιβλίο «Τσαϊτάνυα»:
…Σκέφτηκα: «Τι
ομορφιά! Προαγγέλλει τον ερχομό της Άνοιξης Βασάντα Κάλα ήδη μπήκε. Η Βασάντα Κάλα έχει μπει κι όμως στην
πραγματικότητα τούτη η Βασάντα Κάλα δεν έχει ξεκινήσει καν…» Τα αισθήματά μου ξεχείλισαν με τη μορφή
ποιήματος.
Ω ελαφρό αεράκι,
Γιατί ήρθες εδώ αναζητώντας με;
Το σώμα μου δεν αντέχει πια
Μήπως είναι το μήνυμά Του;
Ω κατακόκκινα λούλουδα!
Γιατί γελάτε με τα μπουμπούκια
σας;
Εκείνος πλησιάζει, δίνει τα
Πόδια Του για να Τα αγγίξετε!
Μην κλαις!
Εκείνος το λέει;
Ω Θεέ Ήλιε!
Γιατί δεν δείχνεις τις σα χέρια ακτίνες σου;
Μήπως η φλόγα του χωρισμού σε
καίει;
Και κρύβεσαι πίσω από τα σύννεφα ;
Κάψε…κάψε με τη θλίψη του
χωρισμού!
Από το ίδιο βιβλίο «Τσαϊτάνυα»:
25 Ιουνίου 1984
Κάννα, Κάννα,
Συνεχώς κλαίω για Σένα και όμως
οι κλαυθμοί μου δεν φθάνουν στα αυτιά Σου. Έχεις πει ότι αν κάποιος Σου ζητήσει
με όλη του την καρδιά ένα δώρο, θα του χαρίσεις ό, τι έχει ζητήσει. Εγώ το μόνο που ζήτησα είναι Εσένα, να μου
δώσεις τον Εαυτό Σου.
Ο
Ντουριόντανα έστειλε τους Πάνταβα στο δάσος.
Γι’ αυτούς σχεδίασες τον πόλεμο Μαχατμπαράτα. Εσύ έγινες ο Ηνίοχος του Αρτζούνα, που Σου
ζήτησε να του δείξεις την Κοσμική Σου Μορφή.
Υποσχέθηκες ότι θα προστατέψεις όλους που παραδίνονται σε Εσένα. Και όμως έχεις σπάσει την υπόσχεσή Σου! Ποιος τότε θα εφαρμόσει όσα έχεις διδάξει; Ό, τι γράφω στο ποίημά μου είναι
αλήθεια. Έχεις σπάσει την υπόσχεσή Σου
και αυτό είναι συνήθειά Σου!
Kατά τη διάρκεια της μάχης
υποσχέθηκες να μην πάρεις το όπλο Σου.
Και όμως άρπαξες το τσάκρα Σου και έτρεξες κατά του Μπίσμα με σκοπό να
τον σκοτώσεις. Γιατί; Εξαιτίας της τρελής αγάπης που έτρεφες για
τον Αρτζούνα. Εκείνη η τρέλα έρεε ποτάμι από το κεφάλι Σου. Δεν θα δείξεις τόση αγάπη και για μένα;
Έχω μιαν
επιθυμία. Όπως εγώ χάνομαι στις συνεχείς
σκέψεις για Σένα και λιώνω κάθε στιγμή για χάρη Σου, έτσι και Συ πρέπει να με
λούσεις με τόση αγάπη. Πρέπει να
εκλιπαρείς και να λιώνεις για την αγάπη μου.
Είμαι σα ζητιάνα που τρέχει εδώ κι εκεί
για Σένα. Πέφτω στα πόδια
όλων. Πόσα γράμματα δεν έχω γράψει σε
διάφορους αγίους παρακαλώντας τους να μου δείξουν το δρόμο. Έγραψα στους αγίους
Καντς Καμακότι, στον Σουάμι Παριτζάτα Κάνναν, στον Σουάμι Ανβαγιανάναντα και σε
πολλούς-πολλούς περισσότερους. Μέσα από
την καρδιά μου προσευχήθηκα στον Ράμανα, Ραγκαβέντρα, Ραμακρίσνα, Βιβεκανάντα,
στη Σάραντα Ντέβι, στον Σάτυα Σάι…αρκετά, αρκετά Κάννα, η λίστα είναι
ατέλειωτη, δεν μπορώ να γράψω. Πρέπει να
με λαχταράς όπως κι εγώ Σε λαχταρώ.
Πρέπει να έχεις την ίδια τρέλα με τη δική μου. Τώρα απλώς παρακολουθείς τα βάσανά μου και τα
απολαμβάνεις. Μα και εγώ θα παρακολουθώ
και θα απολαμβάνω.
Το παιδί Σου
Βασάντα
Πιστεύει ότι
είμαι η Ράντα;
Με θεωρεί ότι
είμαι η Κοντάι;
Ω Γιασόντα!
Δεν καταλαβαίνει την κατάστασή μου!
Με κάνει να
υποφέρω πολύ
Είμαι αθώα
από τις πονηριές Του
Ω Μητέρα!
Συμμόρφωσέ Τον ώστε
Να μην κάνει
ένα μεγάλο λάθος!
Τρελή από
αγάπη τριγυρνώ εδώ κι εκεί
Θα Τον
καλέσετε;
Θα Τον φέρετε
σε μένα;
Θα δείξει το
πρόσωπό Του έστω και μια στιγμή;
Γεννήθηκα για
να υποφέρω σε τούτη τη μιζέρια;
Είμαι σαν τη
μέλισσα που έχει πέσει στο μέλι
Αν μου
δείξεις τα Πόδια Του
Τούτη τη Χάρη
δεν πρόκειται ποτέ να την ξεχάσω!
Και αν όχι,
τότε ρώτα Τον
«Είναι τούτο
δικαιοσύνη για την αγάπη;»
Δεν θα μείνω πια σ’ αυτό το σώμα
---------
Το καταφύγιο είναι τα Πόδια Του
Όλα είναι ένα ψέμα
Δες τη θλιβερή μου κατάσταση!
Στ’ αλήθεια μιλάει με λόγια γλυκά
Όμως δεν θα σε πάει στον στόχο σου
Ω μικρέ κούκε, ρώτα Τον
Είναι τα λόγια Του και οι Γραφές απατηλά;
--------
Ω Κύριε, αν ήμουνα μαζί Σου
Έστω και σα κόκκος σκόνης στο Μπριντάβαν
Θα ξαναγεννιόμουνα;
Μα δεν υπήρξα ούτε λόφος ούτε καν ένα δέντρο
Ούτε λίμνη ούτε καν ψάρι
Ούτε αγελάδα ούτε καν μοσχαράκι
Στα Πόδια Σου δεν ήμουν τίποτα από αυτά!
Ω αλίμονο. Δεν ήμουνα ούτε καν το μικρότερο από όλα
Και έτσι θα ξαναγεννηθώ αποστερημένη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου