Ποίημα της ΄Αμμα και απάντηση του Σουάμι

                                          

                                           Τα  γεμάτα λαχτάρα  καλέσματα και οι κραυγές μου

                                           Έχουν φέρει τη γεμάτη ευδαιμονία Μορφή Σου

                                           Ο Πράλαντα δημιούργησε τον  Ναραχάρι

                                           Η Πρέμα μου δημιούργησε τον Κύριό μου

                                           Ποιος έδωσε στο Σώμα Σου την ευωδία του τριαντάφυλλου;

                                           Εγώ με το κάλεσμα της ψυχής μου

                                           Ποιος έκανε τα θεϊκά Σου Πόδια;

                                           Εγώ με τις περίλυπες κραυγές μου.

                                           Ποιος  ζωγράφισε το γεμάτο γοητεία Πρόσωπό Σου;

                                           Εγώ με τους ποταμούς των δακρύων μου

                                           Ω η ομορφιά του σαγηνευτικού χαμόγελού Σου!

                                           Δεν είναι το χωρίς τέλος βασίλειο της αγάπης μου;

                                           Το κόκκινο των χειλιών Σου

                                           Η ομορφιά της αφοσίωσής μου

                                           Τα παιχνιδιάρικα μάτια Σου

                                           Το Όνομά Σου στο αίμα μου

                                            Τα χρυσά Σου Πόδια που ακούραστα χορεύουν

                                            Η μουσική στην καρδιά μου

Και η απάντηση του Σουάμι:

    Είναι το τραγούδι της ψυχής σου.  Όλα όσα περιέχει είναι απολύτως αληθινά.  Η μορφή Μου δημιουργήθηκε από τα αισθήματά σου.  Εσύ δεν ξέρεις ποια είσαι.  Μπορεί να πιστεύεις ότι Εγώ γεννήθηκα πριν από σένα, πίσω όμως από την ενσάρκωσή Μου εσύ είσαι η αιτία.  Όταν ήμασταν η Ράντα και ο Κρίσνα, πήρες στις τελευταίες σου στιγμές ένα δώρο από Μένα.  Ήθελες να ξαναγεννηθείς για να μπορέσεις να Με βιώσεις και να Με γνωρίσεις.  Γεννήθηκα πρώτος και ακολούθησες εσύ.  Ήρθες για να βιώσεις και απολαύσεις την Ύπαρξή Μου.

TO  AΣΤΕΡΑΚΙ

Πάντα ψηλά σαν κοιτάζεις

Μες στο σκοτάδι θα βρεις

Ένα μικρό αστεράκι για να οδηγηθείς

 Θε να σου δείχνει το δρόμο

   Στο Νότο και στο Βορρά

Κι όταν το  δρόμο σου δείξει

Όλα θα πάνε καλά

    Θάρρος στη ζωή σου κοίταζε ψηλά

    Πάρε ευθύς το δρόμο

    Κι όλα θα πάνε καλά

    Κι ‘όταν το σκοτάδι γύρω σου απλωθεί

     Θα’ ναι τα’ αστεράκι για να σε οδηγεί

Από το βιβλίο Γκίτα Γκοβίνταμ ( Ποίημα)

Από το βιβλίο Γκίτα Γκοβίνταμ ( Ποίημα)

Ω Ζωή μου, Κρίσνα μου!

Γιατί μου ζήτησες να γράψω ιστορίες από το παρελθόν;

Εκείνες τις μέρες, αν και υπέφερα τον πόνο του χωρισμού,

Δεν ήταν τόσο δυνατός όσο τώρα.

Όταν είσαι εδώ

Μου ζητάς να γυρίσω πίσω στην εποχή της Άνταλ.

Λες ότι είμαι η Άνταλ.

Πότε θα δεχθείς τούτη την Άνταλ μπροστά στον κόσμο;

Κύριέ μου,

Χιλιάδες γεννήσεις κι αν πάρω

Θα ζω μόνο με τις δικές Σου σκέψεις

Σα Σίτα, Ράντα, Άνταλ και Βασάντα

Θα τραγουδώ για πάντα βυθισμένη στις σκέψεις Σου!

Ω Κάμα Ντέβα!

Σε ικετεύω χάρισέ μου την τύχη να πιέζω τρυφερά τα Πόδια

Του Κυρίου μου!

Ακόμη κι αν δεν είμαι ευλογημένη να κρατήσω το χέρι Του

Τουλάχιστον επίτρεψέ μου να κρατώ τα Πόδια Του! 

Ανθολογία Ποιημάτων - Γραμμάτων της Σρι Βασάντα Σάι - Anthology of Poems and Letters by SRI VASANTHA SAI

Από το βιβλίο «Τσαϊτάνυα»:

…Σκέφτηκα:  «Τι ομορφιά! Προαγγέλλει τον ερχομό της Άνοιξης Βασάντα Κάλα ήδη μπήκε.  Η Βασάντα Κάλα έχει μπει κι όμως στην πραγματικότητα τούτη η Βασάντα Κάλα δεν έχει ξεκινήσει καν…»  Τα αισθήματά μου ξεχείλισαν με τη μορφή ποιήματος.

Ω ελαφρό αεράκι,

Γιατί ήρθες εδώ αναζητώντας με;

Το σώμα μου δεν αντέχει πια

Μήπως είναι το μήνυμά Του;

Ω κατακόκκινα λούλουδα!

Γιατί γελάτε με τα μπουμπούκια σας;

Εκείνος πλησιάζει, δίνει τα Πόδια  Του για να Τα αγγίξετε!

Μην κλαις!

Εκείνος το λέει;

Ω  Θεέ Ήλιε!

Γιατί δεν δείχνεις τις σα  χέρια ακτίνες σου;

Μήπως η φλόγα του χωρισμού σε καίει;

Και κρύβεσαι πίσω από τα σύννεφα   ;

Κάψε…κάψε με τη θλίψη του χωρισμού!

Από το ίδιο βιβλίο «Τσαϊτάνυα»:

                                                                25   Ιουνίου 1984

Κάννα, Κάννα,

Συνεχώς κλαίω για Σένα και όμως οι κλαυθμοί μου δεν φθάνουν στα αυτιά Σου. Έχεις πει ότι αν κάποιος Σου ζητήσει με όλη του την καρδιά ένα δώρο, θα του χαρίσεις ό, τι έχει ζητήσει.  Εγώ το μόνο που ζήτησα είναι Εσένα, να μου δώσεις τον Εαυτό Σου.

Ο Ντουριόντανα έστειλε τους Πάνταβα στο δάσος.  Γι’ αυτούς σχεδίασες τον πόλεμο Μαχατμπαράτα.  Εσύ έγινες ο Ηνίοχος του Αρτζούνα, που Σου ζήτησε να του δείξεις την Κοσμική Σου Μορφή.  Υποσχέθηκες ότι θα προστατέψεις όλους που παραδίνονται σε Εσένα.  Και όμως έχεις σπάσει την υπόσχεσή Σου!  Ποιος τότε θα εφαρμόσει όσα έχεις διδάξει;  Ό, τι γράφω στο ποίημά μου είναι αλήθεια.  Έχεις σπάσει την υπόσχεσή Σου και αυτό είναι συνήθειά Σου!

Kατά τη διάρκεια της μάχης υποσχέθηκες να μην πάρεις το όπλο Σου.  Και όμως άρπαξες το τσάκρα Σου και έτρεξες κατά του Μπίσμα με σκοπό να τον σκοτώσεις.  Γιατί;  Εξαιτίας της τρελής αγάπης που έτρεφες για τον Αρτζούνα. Εκείνη η τρέλα έρεε ποτάμι από το κεφάλι Σου.  Δεν θα δείξεις τόση αγάπη και για μένα;

Έχω μιαν επιθυμία.  Όπως εγώ χάνομαι στις συνεχείς σκέψεις για Σένα και λιώνω κάθε στιγμή για χάρη Σου, έτσι και Συ πρέπει να με λούσεις με τόση αγάπη.  Πρέπει να εκλιπαρείς και να λιώνεις για την αγάπη μου.  Είμαι σα ζητιάνα που τρέχει εδώ κι εκεί  για Σένα.  Πέφτω στα πόδια όλων.  Πόσα γράμματα δεν έχω γράψει σε διάφορους αγίους παρακαλώντας τους να μου δείξουν το δρόμο. Έγραψα στους αγίους Καντς Καμακότι, στον Σουάμι Παριτζάτα Κάνναν, στον Σουάμι Ανβαγιανάναντα και σε πολλούς-πολλούς περισσότερους.  Μέσα από την καρδιά μου προσευχήθηκα στον Ράμανα, Ραγκαβέντρα, Ραμακρίσνα, Βιβεκανάντα, στη Σάραντα Ντέβι, στον Σάτυα Σάι…αρκετά, αρκετά Κάννα, η λίστα είναι ατέλειωτη, δεν μπορώ να γράψω.  Πρέπει να με λαχταράς όπως κι εγώ Σε λαχταρώ.  Πρέπει να έχεις την ίδια τρέλα με τη δική μου.  Τώρα απλώς παρακολουθείς τα βάσανά μου και τα απολαμβάνεις.  Μα και εγώ θα παρακολουθώ και θα απολαμβάνω.

                                                                                 Το παιδί Σου

                                                                                    Βασάντα

Από το βιβλίο «Γκίτα Γκοβίνταμ ξανά!»:

Πιστεύει ότι είμαι η Ράντα;

Με θεωρεί ότι είμαι η Κοντάι;

 Ω Γιασόντα!  Δεν καταλαβαίνει την κατάστασή μου!

Με κάνει να υποφέρω πολύ

Είμαι αθώα από τις πονηριές Του

Ω Μητέρα! Συμμόρφωσέ Τον ώστε

Να μην κάνει ένα μεγάλο λάθος!

Τρελή από αγάπη τριγυρνώ εδώ κι εκεί

Θα Τον καλέσετε;

Θα Τον φέρετε σε μένα;

Θα δείξει το πρόσωπό Του  έστω και μια στιγμή;

Γεννήθηκα για να υποφέρω σε τούτη τη μιζέρια;

Είμαι σαν τη μέλισσα που έχει πέσει στο μέλι

Αν μου δείξεις τα Πόδια Του

Τούτη τη Χάρη δεν πρόκειται ποτέ να την ξεχάσω!

Και αν όχι, τότε ρώτα Τον

«Είναι τούτο δικαιοσύνη για την αγάπη;»

Δεν θα μείνω πια σ’ αυτό το σώμα

---------

Το καταφύγιο  είναι τα Πόδια Του

Όλα είναι ένα ψέμα

Δες τη θλιβερή μου κατάσταση!

Στ’ αλήθεια μιλάει με λόγια γλυκά

Όμως δεν θα σε πάει στον στόχο σου

Ω μικρέ κούκε, ρώτα Τον

Είναι τα λόγια Του και οι Γραφές απατηλά;

--------

Ω Κύριε, αν ήμουνα μαζί Σου

Έστω και σα κόκκος σκόνης στο Μπριντάβαν

Θα ξαναγεννιόμουνα;

Μα δεν υπήρξα ούτε λόφος ούτε καν ένα δέντρο

Ούτε λίμνη ούτε καν ψάρι

Ούτε αγελάδα ούτε καν μοσχαράκι

Στα Πόδια Σου δεν ήμουν τίποτα από αυτά!

Ω αλίμονο. Δεν ήμουνα ούτε καν το μικρότερο από όλα

Και έτσι θα ξαναγεννηθώ αποστερημένη!

Bhaja Govindam

H Ουσία της Βασάντα Σάι Γκίτα

Οτιδήποτε κάνετε και οτιδήποτε είστε μετατρέψτε το έργο που έχετε αναλάβει σε πράξη λατρείας.

Αν ένα και μόνον άτομο μεταμορφωθεί, τότε και το σπίτι θα μεταμορφωθεί.  Ότι το σπίτι και το Έθνος.  Αν και το Έθνος μεταμορφωθεί, ο κόσμος θα προοδεύσει.  Αν ο κόσμος αλλάξει θα καθαρίσει και η ατμόσφαιρα.  Και όποιος αναπνέει θα έχει καλή υγεία.  Αν σκορπάμε αγάπη, αυτό γίνεται το αντίδοτο για την κακή φύση και όλες τις ατυχίες μας.  Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος.  Αφυπνιστείτε, οδεύσατε προς την Αλήθεια!

Η σκέψη που κυριαρχεί την ώρα του θανάτου, βάζει τα θεμέλια στα οποία κτίζεται η επόμενη γέννηση.

Η χαρά που αποκομίζουμε από τα αντικείμενα των αισθήσεων δεν είναι πραγματική χαρά.  Η ύψιστη ευδαιμονία βρίσκεται μέσα στον δικό μας εαυτό και γι’ αυτό δεν πρέπει να στρεφόμαστε προς τα έξω.  Ψάξτε το μέσα σας και θα το απολαύσετε.

Η ουσία της Πρέμα βρίσκεται πέρα από ανθρώπινη κατανόηση. 

Είναι η Αγνή Συνειδητότητα. Αυτός που την βιώνει γίνεται Θεός.

Αν δεν φτάνουμε στη σοφία, τότε έχουμε έλλειψη πίστης.

Στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι έχουν αιχμαλωτιστεί στην τρέλα της απόκτησης θέσης, τίτλων, χρημάτων και αποτυγχάνουν  να εκτελούν τα καθήκοντά τους αποτελεσματικά.  Παγιδευμένοι σε  τούτη  την ψευδαίσθηση χάνουν την ικανότητά τους να σκέφτονται λογικά και ξεχνούν τελείως τον πολιτισμό τους και την εθνική τους κληρονομιά. Μπερδεμένα και τα πέντε στοιχεία από την κατάστασή μας βρίσκονται τελείως σε δυσαρμονία και δεν λειτουργούν όπως θα’ πρεπε.

Τι μπορούμε να καλέσουμε δικό μας;  Τι φέραμε εμείς στον κόσμο;  Τι πρόκειται να πάρουμε μαζί μας;  Γιατί γεννηθήκαμε;  Γεννιόμαστε ξανά και ξανά για να πεθάνουμε;  Γεννιόμαστε για να απελευθερωθούμε και να ζήσουμε σαν ιδανικά παραδείγματα για τους άλλους.

Όχι μόνον οι άνθρωποι...

Ο Σάι ο γατούλης καθώς παρακολουθεί τη Θεία Λειτουργία και καθώς διαβάζει το βιβλίο της Άμμα από τον υπολογιστή.Μήπως ήδη έφτασε η Σάτυα Γιούγκα;

Όχι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και τα Ζώα, τα δέντρα, τα φυτά... και αυτά θα απελευθερωθούν..!

Βασάντα Σάι.