Γεννηθήκαμε σ' αυτόν τον κόσμο μόνο για να πάρουμε μαθήματα.

Ολόκληρη η Δημιουργία, Φύση, ανήκει στον Θεό και μόνον. Ο άνθρωπος όμως, μη συνειδητοποιώντας αυτό, θέλει να κατέχει τα πάντα και διακηρύττει: «Είναι δικό μου!» Γι’ αυτό γεννιέται και πεθαίνει επανειλημμένα. Αν θέλετε να φθάσετε στο χωρίς γέννηση στάδιο, πρέπει να αφήσετε τα πάντα σε τούτον τον κόσμο. Κανείς εδώ δεν ανήκει σε μας. Πριν κάποιο διάστημα έγραψα ένα τραγούδι στο οποίο έλεγα:

Τούτος ο κόσμος είναι το πλέον ευτυχισμένο μέρος 

Εδώ κανείς δεν ανήκει σε κανέναν 

Δεν υπάρχουν διαφορές ούτε και απάτες 

Είναι δικό μας είναι δικό σας! 

Πρόκειται για μια στροφή από ένα πολύ παλιό μου ποίημα. Τούτος ο κόσμος είναι το πλέον ευτυχισμένο μέρος, στο οποίο κανείς δεν ανήκει και σε κανέναν. Δεν υπάρχει καμιά από τις διαφορές της «οικογένειάς μου, της οικογένειάς τους». Όχι τεχνάσματα, όχι παζάρια! Εδώ τα πάντα είναι Δημιουργία του Θεού! Είδα τούτον τον ευτυχισμένο κόσμο. Ο Σουάμι είπε ότι έχουμε έρθει εδώ για να δείξουμε τους Πουρούσα Πράκριτι.

Καθώς ο άνθρωπος διασχίζει ένα - ένα τα τσάκρας, βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλές αντιπαραθέσεις που το μυαλό του δημιουργεί. Μόνον αφού τα διασχίσει όλα, φθάνει στον Θεό. Όταν φθάσουμε στο στάδιο αυτό, δεν υπάρχει πια επιστροφή. Αυτό είναι που γράφει και ο Sri Aurobindo για τη Σάβιτρι που διασχίζει τα τσάκρας.