Όπως η Γη ανέχεται αυτούς που τη λεηλατούν, έτσι και μεις πρέπει να ανεχόμαστε όσους μας αδικούν.

Η ζωή είναι μία αγορά. Στη ζωή το να δίνεις και να παίρνεις, το να παζαρεύεις και να κερδίζεις αποτελούν μέρος του παιχνιδιού. Η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της, τα κέρδη και τις απώλειες, τις χαρές και τις λύπες της, τις υποτιμήσεις και τις ανατιμήσεις της, τους ισολογισμούς της. Αλλά το να δίνεις Αφοσίωση (Μπάκτι) με αντάλλαγμα την Απελευθέρωση (Μούκτι) είναι η πλέον μεγάλη επιχείρηση από όλες.
Η απόδειξη της βροχής είναι η υγρασία που υπάρχει στο έδαφος. Η απόδειξη της αληθινής αφοσίωσης είναι η γαλήνη του νου που ο αναζητητής έχει φθάσει – η γαλήνη που τον προστατεύει κατά των βίαιων επιθέσεων των αποτυχιών, η γαλήνη που δεν την επηρεάζει καμιά απώλεια και ατίμωση, η γαλήνη που δε διαταράσσεται από τον θυμό, το μίσος, τη ζήλεια, την απάτη και τα χαμηλότερα πάθη, η γαλήνη που κάνει κάποιον να νιώθει ήσυχος, χωρίς να τον ενδιαφέρει οτιδήποτε κι αν συμβεί στη ζωή του και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και με όλους τους ανθρώπινους χαρακτήρες. Να γνωρίζετε ότι είστε οι ενσαρκώσεις τούτης της γαλήνης.
Η θρησκεία είναι το αντάμωμα του ατόμου με το Υπέρτατο. Όλοι προέρχονται από τον Θεό, είναι από τον Θεό, είναι ο Ίδιος ο Θεός. Το κάθε άτομο αποτελεί ένα υπέροχο λουλούδι στον κήπο του Αλλάχ. Μόνον σε τούτον τον κόσμο μπορεί να επιτευχθεί η πνευματική πρόοδος.
Η καταστροφή του εγώ και η διάλυση κάθε επιθυμίας μπορεί να πραγματοποιηθούν εδώ και τώρα ειδάλλως το πήγαινε – έλα σε τούτον τον μεταβατικό κόσμο είναι πλέον ή βέβαιον…
Ο Θεός δεν θέλει από σένα μεγάλα έργα επίδειξης. Πρόσφερέ Του τα μικρά δώρα της αγάπης και θα τα δεχθεί σαν την Ιερή Του τροφή.
Ο αληθινός πιστός θα πρέπει να είναι καλός γεωργός. Ο γεωργός ξεριζώνει τους γεμάτο αγκάθια θάμνους και τα ζιζάνια. Ο πιστός απομακρύνει τις άχρηστες και κακές σκέψεις από την καρδιά. Ο γεωργός φυτεύει, οργώνει, ποτίζει, σπέρνει, ρίχνει λίπασμα και στη συνέχεια γεμίζει τις αποθήκες του με πλούσια σοδειά. Ο πιστός οργώνει την καρδιά με καλές πράξεις, την ποτίζει με αγάπη και ρίχνει το λίπασμα της πίστης, φυτεύει τα φιντανάκια της επανάληψης του Ονόματος του Κυρίου (Ναμασμάραναμ), βάζει τους φράκτες του Εαυτού του με πειθαρχία και καλή συντροφία (σάτσαγκ) και στη συνέχεια θερίζει τη σοδειά της σοφίας (γκνιάνα).