#4

Ο Έξυπνος Βασιλιάς

«Είμαι το Άτμα. Τούτη η γέννηση μου έχει δοθεί για να ενωθώ με τον Θεό.»

Έτσι πρέπει να συλλογιζόμαστε και να μεταμορφώσουμε τους εαυτούς μας. Πρέπει να γνωρίσουμε την Αλήθεια του Άτμα. Τούτος ο Μέγας Αβατάρ ήρθε εδώ για να διδάξει αυτό ακριβώς.

Αρκετά! Αφυπνιστείτε! Σηκωθείτε! Δεν είστε το σώμα!

Μέσα από τη  σωματική συνείδηση είναι που εγείρεται το «εγώ και το δικό μου». Ο άνθρωπος επιθυμεί όλο και πιο πολύ πλούτο. Και καθώς θέλει να είναι σαν τους άλλους, μπαίνουν μέσα του ο θυμός και η ζήλεια. Και όμως όταν αφήνει το σώμα, δε θα πάρει τίποτα μαζί του. Ποια η σύζυγος; Ποια τα παιδιά; Αυτή η αλήθεια φαίνεται μέσα από την ιστορία του Βαλμίκι.

Ο ληστής Ρατνάκαρα σκότωνε και λήστευε πολλούς και με αυτά τα πλούτη που έπαιρνε φρόντιζε την οικογένειά του. Τον πλησίασε ο Σοφός Νάραντα και του είπε να ρωτήσει την οικογένειά του: «Μοιράζεστε τα πλούτη, μοιράζεστε, όμως, και την αμαρτία;» Εκείνοι είπαν: «Είναι το δικό σου καθήκον να προστατέψεις την οικογένειά σου. Εμείς δεν πρόκειται να μοιραστούμε τις δικές σου αμαρτίες.» Μόνο μετά από αυτό ο Ρατνάκαρα συνειδητοποίησε το λάθος του. Έκανε ασκητισμό και έγινε ο Σοφός Βαλμίκι. Έτσι, λοιπόν, όποια σκληρή δουλειά και να κάνετε για χάρη της οικογένειάς, κανείς δεν θα μοιραστεί μαζί σας τις αμαρτίες σας. Πρέπει να προσπαθήσετε να διώξετε αυτές τις κακές ιδιότητες. Πόθο, θυμό, απληστία, προσκόλληση και αμαρτωλές ιδιότητες που έρχονται μέσα από τη σωματική συνείδηση. Πρέπει να αποβάλλετε τη σωματική συνείδηση. Διακηρύξτε: «Είμαι το Άτμα! Αυτό το σώμα και όσα συνδέονται με αυτό δεν συνδέονται με τον αληθινό μου Εαυτό!» Με αυτόν τον τρόπο πρέπει να συλλογιστείτε.

17 - 2Τα 8 Είδη Εγωισμού

Ο Σουάμι έδωσε ένα χαρτί στο οποίο είχε γράψει: «Αναγνωρίστε αυτούς τους 8 εγωισμούς. Πρέπει τους τσαλαπατήσετε.  Οι επάρσεις που αναπτύσσονται είναι αυτές της οικογένειας, του πλούτου, της ομορφιάς, της νεότητας, των πτυχίων, της ιδιαίτερης πατρίδας και ακόμη η επίτευξη αυστηρών ασκήσεων καθώς διασχίζουμε το πνευματικό μονοπάτι.»

Και στη συνέχεια…

               «Το εγώ αποτελεί το παραπέτασμα που καλύπτει τον Θεό που είναι ο Αληθινός Εαυτός.»

Και τώρα ας δούμε τα 8 είδη εγωισμού. Ο Σουάμι λέει ότι πρέπει να τσαλαπατήσουμε αυτόν τον εγωισμό. Το λέει χρησιμοποιώντας  σκληρά λόγια. Ο πατέρας δίνει όλη του την αγάπη στα παιδιά του. Όταν κάνουν λάθη μιλάει με  σκληρές κουβέντες και είναι αυστηρός μαζί τους. Ο Σουάμι είναι η Ενσάρκωση της Αγάπης, μα δείχνει αυστηρότητα στα παιδιά που έχουν πάρει λάθος δρόμο. Τώρα ας δούμε τον εγωισμό που αναπτύσσεται σε οκτώ διαφορετικές κατηγορίες.

#1 Οικογένεια – Η προσκόλληση αρχίζει μέσα στην οικογένεια: πρώτα σύζυγος, μετά παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Με αυτόν τον τρόπο μεγαλώνει η προσκόλληση και μας δένει γερά. Πριν λίγες μέρες διάβασα μιαν ιστορία από το βιβλίου του Σουάμι.

…Κάποτε ένας βασιλιάς έκανε αυστηρή άσκηση και ο Θεό εμφανίστηκε μπροστά του. Ο Κύριος τον ρώτησε τι ήθελε. Ο βασιλιάς είπε: «Θέλω να δω τη στέψη του δισέγγονού μου!»

Ο Σουάμι αναφέρει τούτην την ιστορία και θαυμάζει την εξυπνάδα του βασιλιά να ζητήσει ένα τέτοιο δώρο. Τα πάντα εμπεριέχονται σε αυτό. Καταρχήν προϋπόθεση είναι η απόκτηση από τον βασιλιά ενός γιου. Η δεύτερη είναι ο γιος να αποκτήσει γιο και ο γιος του εν συνεχεία να αποκτήσει και αυτός γιο. Και όλοι να γίνουν βασιλιάδες. Το βασίλειο δεν θα πρέπει να αφανιστεί και ο βασιλιάς να είναι υγιής για να τα δει όλα αυτά!

Όλες οι επιθυμίες όπως πλούτη, όνομα, φήμη, απόγονοι όλα περιέχονται σε τούτο το μοναδικό δώρο.  Ο Σουάμι δείχνει μέσα από την ιστορία πόσες πολλές επιθυμίες υπάρχουν δε έναν άνθρωπο! Ο βασιλιάς ζήτησε αυτό το δώρο ώστε ολόκληρη η γενιά του να γίνει βασιλιάδες. Ο Ίδιος ο Θεός παρουσιάστηκε και όμως εκείνος λόγω αυτών των επιθυμιών του ζήτησε ένα τέτοιο δώρο. Ο Κούτσελα ήταν πολύ φτωχός και πήγε να αναζητήσει τον Θεό. Όταν, όμως, είδε τον Θεό, ξέχασε να ζητήσει οτιδήποτε καθώς είχε βυθιστεί τόσο στην ευτυχία. Έτσι αυτός ο εγωισμός, η υπερηφάνεια, που εγείρεται με το να είσαι βασιλιάς είτε μέλος βασιλικής οικογένειας πρέπει να ξερριζωθεί.

#2 Πλούτη – Ο κομπασμός για τα πλούτη είναι ακόμη χειρότερος. Τα πάντα υπόκεινται εις φθορά. Τα πλούτη δεν είναι μόνιμα. Σήμερα ζητιάνος, αύριο εκατομμυριούχος. Ο σημερινός εκατομμυριούχος αυριανός ζητιάνος. Ο Σουάμι συχνά το λέει αυτό. Ο κομπασμός για τα πλούτη είναι η πλέον χειρότερη ιδιότητα. Ο πλούσιος συχνά δεν χαίρει εκτιμήσεως και σεβασμού από τους άλλους. Ο Θεός δεν κατακτιέται μέσα από τα πλούτη. Το μοναδικό που απαιτείται είναι η ταπεινοφροσύνη. Η Μαχαλάκσμι είναι η Θεά του πλούτου. Και όμως, το μόνο που επιθυμεί είναι να υπηρετεί τα Πόδια Του Κυρίου Της, Μαχαβίσνου. Όταν ο Σουάμι περιγράφει τα εννέα μονοπάτια της αφοσίωσης, το παράδειγμα που φέρνει για Πάντα Σεβάναμ είναι της Μαχαλάκσμι.

#3 Χαρακτήρας – Πρέπει να αναπτύξουμε καλές ιδιότητες. Όμως είναι πολύ κακό η υπερηφάνεια που εγείρεται σε κάποιον που πιστεύει ότι έχει καλές ιδιότητες. Ο Vinobaji λέει στο δοκίμιό του πάνω στην Μπαγκαβάτ Γκιτά ότι:

«Αν κάποιος είναι περήφανος για τις καλές του ιδιότητες ή για το ότι είναι καλός άνθρωπος, είναι προτιμότερο να είναι κακός!»

Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι γράφω και υποστηρίζω αυτούς που έχουν κακές ιδιότητες. Δε σημαίνει αυτό κάτι τέτοιο. Αν κάποιος είναι καλός και κομπάζει για τις καλές του ιδιότητες, αυτό ακριβώς είναι χειρότερο από το να είναι κακός άνθρωπος. Ο Vinobaji δίνει το παράδειγμα μόνο για να δείξει πόσο τρομερή είναι τούτη η ιδιότητα του κομπασμού. Δεν πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι είμαστε καλοί άνθρωποι. Όταν έχουμε μιαν τέτοια ταπεινότητα, ποτέ δεν θα παρουσιαστεί η αλαζονεία. Κάποτε ζητήθηκε από το Νταρμαράτζα να ψάξει και να βρει ποιος είναι ο πιο κακός του κόσμου. Λίγο αργότερα, όταν επέστρεψε, είπε: «Έψαξα σε όλον τον κόσμο και δεν μπόρεσα να βρω ούτε έναν κακό. Εγώ μόνον είμαι κακός.» Ο Νταρμαράτζα είναι γνωστός σαν ο Βασιλιάς του Ντάρμα. Όμως ο ίδιος είχε τελείως διαφορετική άποψη για τον εαυτό του. Στα δικά του μάτια όλος ο κόσμος ήταν καλός και εκείνος μονάχα ήταν κακός. Είχε ξεχάσει τον εαυτό του. Είχε ξεχάσει ότι ήταν ένας  καλός άνθρωπος. Αν υπάρχει τόση ταπεινότητα, δεν θα υπάρχει η υπερηφάνεια. Αν και ήταν ο Βασιλιάς με όλες τις καλές ιδιότητες, εκείνος ποτέ δεν ένιωσε περήφανος γι’ αυτές. Κάποιος που είναι τόσο καλός θα πρέπει να έχει εξαλείψει μέχρι αυτού του σημείου το εγώ του.

#3 Υπερηφάνεια για την Ομορφιά

Να ένας μεγάλος κίνδυνος. Μια μέρα η ομορφιά σας θα εξαφανιστεί. Τι είναι ομορφιά; Συνήθως με αυτό εννοούμε την  εξωτερική ομορφιά. Για πόσες  όμως μέρες θα διαρκέσει αυτή; Τα πάντα είναι εφήμερα και φθαρτά. Η ομορφιά παραμένει μόνον όσο είμαστε νέοι. Μόλις έρθουν τα γηρατειά, η ομορφιά μαραίνεται. Μη δίνετε σημασία στην εξωτερική ομορφιά! Στρέψατε την προσοχή σας  στην εσωτερική ομορφιά.

Από όλα  τα Πλάσματα του Ουρανού η εξωτερική ομορφιά είναι κατάλληλη μόνον για τις Απσάρας, καθώς είναι εσαεί νέες. Η ομορφιά για τα ανθρώπινα πλάσματα είναι σαν την αστραπή, που εξαφανίζεται σε κλάσμα του δευτερολέπτου.

#4  Τα Νιάτα

Και τα νιάτα, επίσης, είναι σαν την αστραπή, εξαφανίζονται αυτοστιγμεί. Για την υπερηφάνεια της νεότητας  ο Σουάμι συχνά λέει: «Να σέβεστε τους μεγαλύτερούς σας.»  Σήμερα είστε νέοι, αύριο ηλικιωμένοι. Ο χρόνος πάντα αλλάζει. Το παιδί γεννιέται, γίνεται νέος, φθάνει στα γηρατειά και στο τέλος πεθαίνει. Γι’ αυτό κανείς δεν πρέπει να περηφανεύεται για τα νιάτα του. Ο μοναδικός στόχος του ανθρώπου είναι να φθάσει τον Θεό. Και όμως, αν έχουμε τη Χάρη του Θεού, μπορεί να παραμείνουμε για πάντα νέοι. Παράδειγμα ο Μαρκεντέγια. Του είπαν ότι θα πεθάνει στη 16 του χρόνια. Από κείνην την ημέρα έκανε έντονή σάντανα εντείνοντας την αφοσίωσή του και ο Θεός τού χάρισε  το δώρο να είναι πάντα δέκα έξι χρονών, ένας Τσιραντζίβι. Τώρα τη μια γιούγκα μετά την άλλη, παραμένει νέος, πάντα στα 16. Και ο Άντι Σάνκαρα επίσης, προειδοποιώντας, ότι δεν θα πρέπει να υπερηφανευόμαστε  για τη νεαρή μας ηλικία. Και ο Σουάμι λέει το ίδιο.

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Κάποτε υπήρχε ένας βασιλιάς ο Μπούρου. Παρόλο που είχε γεράσει, είχε άκρατη την επιθυμία να απολαύσει τα νιάτα. Ζήτησε από τους γιους του να ανταλλάξουν την ηλικία τους με τα δικά του γηρατειά. Από τους τέσσερις οι τρεις αρνήθηκαν.  Ο μικρότερος συμφώνησε και πήρε την ηλικία του πατέρα του. Και τότε ο πατέρας του καταράστηκε τα τρία του παιδιά να γίνουν κυνηγοί. Ο μικρότερος γιος υπέφερε πολύ από τα γηρατειά, ενώ ο πατέρας του απολάμβανε τη ζωή σα νέος. Μετά από πολύ καιρό πήρε πίσω τα γηρατειά του και έστεψε βασιλιά το γιο του.

Αυτή η ιστορία δείχνει την προσκόλληση στα νιάτα. Μέσα από την επιθυμία του βασιλιά να απολαύσει τη ζωή σα νέος, έκανε τους τρεις του γιους κυνηγούς και το μικρότερο τον έκανε γέρο. Είχε τέτοια δύναμη που μπόρεσε να καταραστεί τα παιδιά του και να μεταμορφώσει τον άλλο του γιο. Και όμως σπατάλησε όλες αυτές τις δυνάμεις για να ευχαριστηθεί τις χαρές που δίνουν τα νιάτα. Αν είχε όλη τούτη τη δύναμη στρέψει προς τον Θεό, θα είχε κερδίσει την αθανασία. Τα νιάτα παραμένουν για ελάχιστα χρόνια, πριν έρθουν τα γηρατειά. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά.

#Πνευματική Κατάρτιση

Αυτό εδώ αφορά στο να έχεις κατάρτιση πάνω στις Βέδες και στα Ιερά Κείμενα. Όμως ο κομπασμό του να πιστεύεις ότι είσαι βαθύς γνώστης των Γραφών είναι πολύ κακό. Κάποτε πολλοί μελετητές των Γραφών συμμετείχαν σε ένα συνέδριο που είχε  οργανώσει ο Βασιλιάς Τζάνακα,  κατά το οποίο θα γινόταν δημόσια αντιπαράθεση. Υπήρχε ο κανόνας που έλεγε ότι όποιος ηττάτο στην αντιπαράθεση των απόψεών του θα υφίστατο ποινή.  Και τότε εισήλθε στην αίθουσα ο Ashthavakra. Το σώμα του είχε 8 καμπούρες. Όταν τον είδαν οι πάντιτς, άρχισαν να γελάνε λέγοντας: «Τι δουλειά έχει αυτό το αγόρι σε τούτο το συνέδριο;» Ο Ashthavakra απάντησε: «Έχω έρθει για να συμμετάσχω στο debate. Μη με κρίνετε από την εξωτερική μου εμφάνιση.» Όποια ερώτηση κι αν του υποβαλλόταν την απαντούσε σωστά. Τσάκισε την αλαζονεία  των ειδημόνων. Γι’ αυτό πρέπει να διώξετε όλη την υπερηφάνεια σας για το ότι είστε ειδήμονες.

Η Θειότητα ενυπάρχει στα πάντα. Δεν μπορούμε να πούμε πώς και μέσα από ποιον αυτή  η Θειότητα αποκαλύπτεται. Ο Σουάμι κάποτε διηγήθηκε την ιστορία ενός αγοριού, του Μανσούρ. Ο Μανσούρ ήταν μικρό αγόρι. Είχε συνειδητοποιήσει την αληθινή του φύση. Άφησε το σπίτι του και συνεχώς επαναλάμβανε: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Καθώς περπατούσε στους δρόμους διακήρυττε: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Πολλοί πάντιτ τον άκουσαν και τον μάλωσαν να μη μιλάει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Του είπαν: «Μην το λες αυτό. Πώς μπορείς να γίνεις Θεός;» Εκείνος, όμως, το επαναλάμβανε συνεχώς. Τελικά τον πήγαν στο βασιλιά. Ο βασιλιάς  είπε: «Παιδί μου, είσαι πολύ μικρός και δεν πρέπει να μιλάς έτσι!» Εκείνος απάντησε: «Είμαι Θεός!» Ο βασιλιάς θύμωσε και διέταξε να του βγάλουνε τα μάτια. Και έτσι τυφλώθηκε. Παρ’ όλα αυτά εκείνος συνέχισε να λέει: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Και τότε του κόψανε τα χέρια και τα πόδια. Το αίμα έρεε από το σώμα του και εκείνος έλεγε: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Πέθανε. Κάψανε το σώμα του και από τις στάχτες ακουγότανε: «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Αυτό δείχνει ότι είχε  πραγματώσει τον Θεό. Το κάθε άτομα στο σώμα του αντηχούσε με το «Είμαι Θεός!» Ποια, λοιπόν, η χρησιμότητα των πτυχίων; Εξαιτίας του κομπασμού τους για την εμβρίθειά τους σκότωσαν έναν αυθεντικό άγιο. Ω Σουάμι, πόσες συμβουλές και οδηγίες μας έδωσες! Πόσα παραδείγματα έχεις εξιστορήσει! Θα μπορέσει άραγε να αφυπνιστεί ποτέ το ανθρώπινο μυαλό; Λόγω της υπερηφάνειας τους πρέπει να σηκώσουν το βάρος της αμαρτίας της δολοφονίας ενός μεγάλου αγίου. Δεν θα πρέπει, ως εκ τούτου, να κρίνουμε την αλήθεια με την ανθρώπινη διάνοιά μας.

# Η Ιδιαίτερη Πατρίδα μας

Κάποιοι είναι περήφανοι για το μέρος  που γεννήθηκαν και για τη γενιά τους. Μα και αυτό ελλοχεύει κινδύνους. Να ένα παράδειγμα. Οι Γιάνταβας ήταν πολύ περήφανοι για το ότι ο Κρίσνα γεννήθηκε από τη γενιά τους. Κάποτε έμειναν κοντά τους κάποιοι ρίσις. Μερικοί νέοι αποφάσισαν να τους δοκιμάσουν. Ένας από αυτούς, ο Sambhan,είχε γεννηθεί από τον Κρίσνα και τη    Jambhavati. Τα  άλλα παιδιά τον έντυσαν έγκυο γυναίκα και τον έφεραν μπροστά στους ρίσις. Τους ρώτησαν: «Ω σοφοί ρίσις, σαν παρακαλούμε, πέστε μας τι παιδί θα γεννήσει αυτό το κορίτσι!» Οι ρίσι είπαν: «Θα γεννηθεί ένα σιδερένιο γουδοχέρι που θα καταστρέψει ολόκληρη τη φυλή σας!» Αμέσως γεννήθηκε ένα σιδερένιο γουδοχέρι. Τότε τα αγόρια το θρυμμάτισαν και το πέταξαν στην θάλασσα. Έμεινε ένα μικρό κομμάτι, το οποίο δεν μπόρεσαν να το κάνουν σκόνη και έτσι το πέταξαν και αυτό στη θάλασσα. Η σκόνη διαλύθηκε στο νερό. Μέσα από το νερό, φύτρωσε στην ακτή χορτάρι.

Μια μέρα σε μια γιορτή που έγινε στην ακτή, όλοι έπιναν αλκοόλ, τραγουδούσαν και χόρευαν. Ξέχασαν ποιοι ήταν και άρχισαν να καυγαδίζουν μεταξύ τους. Ξερίζωναν το χορτάρι από το έδαφος  και το έριχναν ο ένας στον άλλο. Το σα σίδερο χορτάρι είχε σαν αποτέλεσμα να τους σκοτώσει όλους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μέσα από κατάρα των ρίσι, εξολοθρεύτηκε όλη η γενιά των Γιάνταβας. Αυτό είναι ο κομπασμός της φυλής. Εξαιτίας της αλαζονείας τους προσέβαλαν τους  ρίσις, πράγμα που οδήγησε στον ολοσχερή αφανισμό της γενιάς τους. Οι ρίσις είχαν επίγνωση του παρελθόντος, μέλλοντος και παρόντος. Τα αγόρια δεν το γνώριζαν αυτό; Γιατί τότε έντυσαν το Sambhan, το γιο του Κρίσνα, γυναίκα υποβάλλοντας τούτη την ερώτηση στους ρίσις; Επειδή είχαν κομπασμό που γεννήθηκαν από τη γενιά του Κρίσνα. Αυτό ήταν που τους έκανε να μιλάνε έτσι. Στο τέλος ολόκληρη η γενιά τους καταστράφηκε. Και η Ντβάρκα βυθίστηκε στον ωκεανό.

#8 Τα Επιτεύγματα της αυστηρής άσκησης κατά το διάβα στο πνευματικό μονοπάτι.

Η σάντανα που κάνουμε καθώς  διαβαίνουμε το πνευματικό μονοπάτι μπορεί να μας κάνει να υπερήφανους. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Νιώθουμε: «Ω, κάνουμε σπουδαίες πνευματικές ασκήσεις και είμαστε στον πνευματικό δρόμο.» Πολλοί σκέφτονται έτσι και τότε δημιουργούν άσραμς και γίνονται ταγοί. Αυτή, όμως, η υπερηφάνεια της πνευματικής αρτιότητας  πρέπει να απομακρυνθεί.  Ας δούμε ένα παράδειγμα.

Κάποτε ο Βασιλιάς Αμπαρίσα παρακολουθούσε τη γιορτή Εκαντάσι. Οι πάντιτς του είπαν ότι έφθασε η στιγμή να σπάσει τη νηστεία και ότι θα έπρεπε να φάει. Πριν ακριβώς από αυτό ήρθε ο Σοφός Ντουρβάσα για να δει τον βασιλιά και του είπε ότι θα γυρνούσε μόλις θα έπαιρνε το μπάνιο του. Οι πάντιτς ζήτησαν  ξανά από το βασιλιά να σπάσει τη νηστεία του καθώς ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Και τότε εκείνος ήπιε λίγο νερό. Όταν το άκουσε αυτό ο Ντουρβάσα θύμωσε πολύ και τον καταράστηκε. Αμέσως το τσάκρα του Βίσνου εμφανίστηκε και άρχισε να κυνηγάει τον Σοφό Ντουρβάσα. Έτρεχε χωρίς να σταματήσει. Πήγε στους Ντέβας, στον Μπράχμα και στον Σίβα. Εντούτοις, κανένας δεν μπορούσε να σταματήσει το τσάκρα. Τότε, ο Βίσνου είπε στον Ντουρβάσα να πάει στον Αμπαρίσα και να ζητήσει την βοήθειά του. Αυτό και έκανε. Τότε ο Αμπαρίσα προσευχήθηκε στο τσάκρα και εκείνο σταμάτησε.

Η ιστορία δείχνει τον πνευματικό εγωισμό του Ντουρβάσα. Πρέπει να κάνουμε σάντανα μέχρι το τέλος της ζωής μας. Αυτό είναι η πραγματική  άσκηση. Κάποτε είπε ο Γκάντι: «Μην με αποκαλείτε Μαχάτμα (σπουδαία ψυχή) ακόμα. Εάν κάποιος έρθει και με πυροβολήσει κι εγώ δεν θυμώσω και ψάλλω το όνομα του Ράμα, τότε να με αποκαλέσετε Μαχάτμα». Η ταπεινότητα και η απλότητα είναι πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά για την πνευματική άσκηση. Ο εγωισμός καταστρέφει τον άνθρωπο.

Ο εγωισμός είναι το πέπλο που κρύβει τον άνθρωπο από τον πραγματικό του εαυτό. Ο Θεός και το Άτμα είναι το ίδιο. Γι΄αυτό έγραψε ο Σουάμι για τα 8 είδη εγωισμού.

Τζέι Σάι Ραμ

VS